خلاصه کتاب هر طرف آواز غم: نوحه خوانی در شوشتر ( نویسنده متین رضوانی پور )

کتاب «هر طرف آواز غم: نوحه خوانی در شوشتر» اثر متین رضوانی پور، گنجینه ای ارزشمند از ۷۲ نوحه اصیل و کهن این دیار است که با ظرافت و دقت بی نظیری آوانگاری شده اند تا نغمه ها و اشعار مذهبی شوشتر از گزند فراموشی در امان بمانند. این اثر نه تنها یک مجموعه از نوحه هاست، بلکه سفری است به عمق فرهنگ موسیقایی و آیینی خوزستان.

وقتی صحبت از میراث های ناملموس و گنجینه های فرهنگی یک سرزمین می شود، هر طرف آواز غم نامی است که به سرعت در ذهن دوست داران موسیقی آیینی و فولکلوریک نقش می بندد. این کتاب، حاصل سال ها تلاش و پژوهش متین رضوانی پور و آوانگاری دقیق علی شادکام، دریچه ای رو به دنیای پرشور و عمیق نوحه خوانی در شهر کهن شوشتر می گشاید. نوحه خوانی، از دیرباز در دل فرهنگ شیعیان ریشه دوانده و در هر منطقه، با لهجه ای از موسیقی محلی و سنتی آن دیار، رنگ و بوی خاص خود را یافته است. شوشتر، این شهر تاریخی در استان خوزستان که به «دارالمؤمنین» شهرت دارد، مهد آیین های مذهبی و موسیقایی غنی است که نوحه خوانی در آن جایگاه ویژه ای دارد.

این مقاله با هدف ارائه یک خلاصه جامع و تحلیلی از این اثر ارزشمند، قصد دارد خوانندگان را با ابعاد مختلف کتاب آشنا سازد. از مشخصات کلی و ساختار منحصر به فرد آن گرفته تا ریشه های عمیق فرهنگی و موسیقایی نوحه خوانی در شوشتر، و همچنین انگیزه های نویسنده در گردآوری این مجموعه نفیس، همه و همه به گونه ای روایت می شوند که خواننده، حتی بدون مطالعه کامل کتاب، درکی عمیق از اهمیت و ارزش آن پیدا کند. این سفر در کنار نوحه هایی می گذرد که هر کدام حکایتی از واقعه کربلا را در دستگاه ها و گوشه های موسیقی ایرانی روایت می کنند، و این روایت با حس و حال «تجربه محور» به گونه ای پیش می رود که گویی خواننده خود در حال گشت و گذار در پیچ و خم های این گنجینه فرهنگی است.

مشخصات و کلیات کتاب: دریچه ای به گنجینه نوحه های شوشتر

کتاب «هر طرف آواز غم: نوحه خوانی در شوشتر»، اثری است از متین رضوانی پور، که با همت و تلاش او گردآوری شده است. این کتاب شامل مجموعه ای از هفتاد و دو نوحه معروف از نوحه خوانان شهر شوشتر است که همگی به واقعه جانگداز کربلا و مصائب اهل بیت (علیهم السلام) می پردازند. نام آوانگار این اثر، علی شادکام است که نقش حیاتی در ثبت و نت نویسی دقیق این نغمه ها ایفا کرده است. ناشر این گنجینه موسیقایی و آیینی، انتشارات سوره مهر است که در سال ۱۳۹۰ (چاپ اول در سال ۱۳۹۱ شمسی) آن را در ۳۳۷ صفحه و قطع رقعی منتشر کرده است. شابک این کتاب نیز 978-600-175-260-5 است.

آنچه این کتاب را از سایر مجموعه ها متمایز می کند، رویکرد دقیق و علمی آن در ثبت نوحه هاست. هر نوحه نه تنها با متن کامل اشعار ارائه شده، بلکه مهم تر از آن، با آوانگاری و نت نویسی دقیق موسیقایی همراه است. این ویژگی سبب می شود تا خواننده، چه پژوهشگر باشد و چه صرفاً علاقه مند به موسیقی آیینی، بتواند ساختار موسیقایی هر نوحه را به درستی درک و حتی اجرا کند. این سطح از جزئیات، کتاب را به یک مرجع معتبر برای مطالعه موسیقی مذهبی و فولکلوریک منطقه تبدیل کرده است.

نغمه های ماندگار: مروری عمیق بر محتوای هر طرف آواز غم

در دل هر برگ از کتاب هر طرف آواز غم، گنجینه ای از نوحه هایی نهفته است که نه تنها روایتگر مصائب اهل بیت (علیهم السلام) هستند، بلکه آیینه هایی تمام نما از روح موسیقایی شوشتر به شمار می آیند. این کتاب تنها مجموعه ای از شعر نیست؛ بلکه یک سند موسیقایی و فرهنگی بی بدیل است که عمق ارتباط هنر و آیین را به زیبایی به تصویر می کشد.

جادوی آوانگاری: ثبت بی بدیل موسیقی نوحه

شاید یکی از برجسته ترین ویژگی های کتاب هر طرف آواز غم، و همان نقطه تمایزی که این اثر را از بسیاری کتب مشابه جدا می کند، «آوانگاری» دقیق و هنرمندانه نوحه ها توسط علی شادکام باشد. برای کسی که به موسیقی علاقه دارد یا پژوهشگر حوزه اتنوموزیکولوژی است، مواجهه با نت نویسی یک نوحه قدیمی، تجربه ای شگفت انگیز و روشنگر است. تصور کنید نوایی که سال ها سینه به سینه و دهان به دهان منتقل شده، اکنون بر روی کاغذ، با تمامی ظرائف و زیر و بم هایش، ثبت و ضبط شده است. این کار فراتر از یک ثبت ساده است؛ یک نجات بخشی است. نغمه هایی که شاید در گذر زمان در خطر فراموشی بودند، اکنون برای همیشه در دسترس قرار گرفته اند.

این آوانگاری، به محققان این امکان را می دهد که ریشه های موسیقایی نوحه ها را عمیق تر بررسی کنند، به مقایسه نوحه های مناطق مختلف بپردازند و حتی به بازسازی اجراهای اصیل کمک کنند. برای نوحه خوانان و مداحان نیز، نت نویسی فرصتی بی نظیر برای یادگیری و الهام گیری از ساختارهای موسیقایی کهن فراهم می آورد. این بخش از کتاب، به معنای واقعی کلمه، تلاشی برای «جاودانه ساختن» یک بخش حیاتی از میراث شفاهی و موسیقایی ماست. این حس شگفت انگیزِ کشف و حفظ است که در هر نت از آوانگاری ها متبلور می شود.

ریشه های موسیقایی: دستگاه ها و گوشه ها در نوحه خوانی

یکی دیگر از ابعاد درخشان هر طرف آواز غم که هر شنونده ای را به تحسین وا می دارد، اشاره به دستگاه ها، گوشه ها و ردیف های موسیقایی مرتبط با هر نوحه است. برای هر نوحه، دقیقاً مشخص شده است که در کدام دستگاه یا گوشه ایرانی قرار می گیرد؛ به عنوان مثال، آواز بیات اصفهان، دستگاه چهارگاه، شور، سه گاه، نوا یا همایون. این جزئیات، عمق دانش موسیقایی نوحه خوانان شوشتری و توانایی آنها در تلفیق مفاهیم مذهبی با ساختارهای پیچیده موسیقی سنتی ایرانی را نشان می دهد.

تصور کنید یک نوحه کهن، در دل دستگاه چهارگاه، با اوج و فرودهای خاص خود، مصیبتی را روایت می کند یا نوحه ای دیگر، در بیات اصفهان، با حس لطافت و حزنی که در این آواز نهفته است، دل ها را می لرزاند. این تلفیق، به نوحه بُعدی هنری و عمیق تر می بخشد. برای نمونه، در کتاب به نوحه ای مانند حر ز وفا سر خود کرده فدا اشاره شده است که در دستگاه چهارگاه اجرا می شود و خوانش دم این نوحه در گوشه درآمد و ادامه آن در گوشه مخالف است. یا نوحه صباگو به حسین کوفه نیایی که در آواز بیات اصفهان خوانده می شود. این توضیحات نه تنها به فهم موسیقایی کمک می کند، بلکه نشان دهنده هوشمندی و تسلط خالقان و راویان این نوحه ها بر دانش موسیقی مقامی ایران است.

داستان کربلا در قالب شعر و نوا

تمامی ۷۲ نوحه گردآوری شده در کتاب هر طرف آواز غم، به واقعه عظیم و تأثربرانگیز کربلا و مصائب اهل بیت (علیهم السلام) می پردازند. از شهادت حضرت مسلم (ع) گرفته تا ورود کاروان به کربلا، شهادت یاران امام حسین (ع) و مصائب خاندان عصمت و طهارت، هر نوحه، فصلی از این حماسه جاودانه را روایت می کند. متن کامل اشعار به همراه جزئیات اجرایی (از جمله نام راوی، تاریخ و محل ضبط) در کتاب درج شده است که این امر، اصالت و اعتبار محتوای گردآوری شده را دوچندان می کند. این نوحه ها، نه تنها روایتگر تاریخ هستند، بلکه در سینه خود، احساسات، اندیشه ها و باورهای مردمی را حمل می کنند که قرن ها با این مصیبت ها زیسته اند و آنها را در قالب هنر نوحه خوانی بیان کرده اند.

بخش بندی نوحه ها: سفری از مسلم تا ورودیه

نوحه های موجود در هر طرف آواز غم با چیدمانی منطقی و موضوعی ارائه شده اند که مطالعه و دسترسی به آن ها را آسان می سازد. این دسته بندی غالباً بر اساس شخصیت های معصوم یا وقایع کلیدی کربلا صورت گرفته است، که خواننده را در یک سفر زمانی و روایی از آغاز تا اوج واقعه همراهی می کند. این نظم و ترتیب، به خواننده کمک می کند تا سیر وقایع را دنبال کرده و ارتباط میان نوحه ها را بهتر درک کند.

به عنوان مثال، در فهرست مطالب کتاب، می توان بخش هایی را برای نوحه های حضرت مسلم (ع) مشاهده کرد، مانند نوحه صباگو به حسین کوفه نیایی که در آواز بیات اصفهان اجرا می شود و حس و حال انتظار و بیم را منتقل می کند. سپس به نوحه های جناب حُر (ع) می رسیم، همچون حر ز وفا سر خود کرده فدا که در دستگاه چهارگاه اجرا می شود و داستان توبه و فداکاری حر را روایت می کند. همچنین، نوحه های ورودیه به کربلا نظیر شیعه ز نو فصل عزا بپا شد (در دستگاه سه گاه)، سیل غم ها به روی غم آمد (در دستگاه نوا)، و ای زمین کربلا هنگامه برپا کرده ای (در دستگاه همایون)، هر کدام با نغمه ای خاص و دلنشین، تصویرگر ورود کاروان حسینی به سرزمین بلا هستند. این بخش بندی، نه تنها ساختار محتوایی کتاب را روشن می سازد، بلکه یک نقشه راه برای درک روایات عاشورایی از طریق نوحه خوانی ارائه می دهد.

شوشتر، دارالمؤمنین: خاستگاه آوای غم

شهر شوشتر، با پیشینه ای چند هزار ساله و موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد در استان خوزستان، نه تنها یک نقطه بر روی نقشه، بلکه قلبی تپنده از تاریخ، فرهنگ و آیین های مذهبی است. نام این شهر که با القابی چون «دارالمؤمنین» و «چهل پیر» (به دلیل وجود بیش از چهل بقعه و زیارتگاه) مزین شده، خود گویای عمق ریشه های مذهبی و فرهنگی آن است. بقعه هایی چون مالک اشتر، امامزاده عبدالله و سیدمحمد، هر کدام فصلی از تاریخ ارادت مردم این دیار به ائمه و بزرگان دین را روایت می کنند.

شوشتر، از دیرباز مهد آیین های مذهبی پرشور بوده است، و نوحه خوانی در این میان، جایگاهی ویژه دارد. این هنر، تنها یک رسم نیست، بلکه بخشی جدایی ناپذیر از هویت مردم شوشتر و تجلی بخش اعتقادات عمیق آنهاست. در ایام محرم و صفر، کوچه پس کوچه های شوشتر، بوی حزن و ماتم به خود می گیرد و نوای نوحه خوانان، روح شهر را فرا می گیرد. این شهر با داشتن نوحه خوانان متبحر و با سابقه، به یکی از مراکز اصلی حفظ و اشاعه نوحه های کهن تبدیل شده است.

تلفیق نوحه و فولکلور: روح موسیقیایی خوزستان

آنچه نوحه خوانی در شوشتر را بی بدیل می سازد، پیوند عمیق آن با موسیقی فولکلور و محلی استان خوزستان است. این پیوند، نوحه های شوشتر را از سایر مناطق ایران متمایز می کند و به آن ها رنگ و بویی خاص می بخشد. شنونده ای که با موسیقی بومی خوزستان آشنا باشد، در نوحه های شوشتری، ریشه هایی از نغمه ها و آواهای کهن این دیار را به وضوح تشخیص می دهد. این تلفیق، نشان دهنده آن است که چگونه فرهنگ عامه، آیین های مذهبی را شکل می دهد و غنا می بخشد.

نوحه خوانان شوشتر، اغلب بر آواهای بومی منطقه تسلط کامل دارند و همین تسلط، به آنها امکان می دهد تا نوحه هایی با حس و حال خاص شوشتری اجرا کنند که عمیقاً با روح و جان مردم این دیار گره خورده است. این نوحه ها، تنها ابزاری برای عزاداری نیستند، بلکه خود آثاری هنری اند که در بستر فرهنگ موسیقایی خوزستان رشد کرده و تکامل یافته اند. مطالعه و شنیدن این نوحه ها، گویی ورود به یک دنیای صوتی است که در آن، هر نغمه، داستانی از رنج، صبر، و ارادت را با زبانی موسیقایی بیان می کند.

نقش بی بدیل نوحه خوانان شوشتر

در شوشتر، نوحه خوانان جایگاه ویژه ای در جامعه دارند. آن ها نه تنها هنرمندانی توانا در عرصه آواز و اجرای شعر هستند، بلکه حافظان و منتقل کنندگان سنتی دیرینه به شمار می روند. تسلط آن ها بر ردیف های موسیقایی ایرانی و آواهای محلی، به همراه درک عمیقشان از مفاهیم عاشورایی، سبب شده تا مراسم عزاداری در این شهر، همواره از پرشورترین و تأثیرگذارترین ها باشد. این نوحه خوانان، در واقع، راویان زنده ای هستند که از طریق صدایشان، تاریخ و فرهنگ یک منطقه را نفس به نفس به نسل های بعد منتقل می کنند.

کتاب هر طرف آواز غم، تصویری بی نظیر از هنر ناب این نوحه خوانان را ارائه می دهد. وقتی نام محمد ثمری زاده به عنوان راوی یکی از نوحه ها مطرح می شود، حس نزدیکی با این هنرمندان و ادراک اینکه این نوحه ها از سینه چه کسانی به کتاب راه یافته اند، عمیق تر می شود. این ارتباط نزدیک با راویان کهنسال و ثبت دقیق آنچه آنها روایت کرده اند، به کتاب ارزشی فراتر از یک مجموعه معمولی می بخشد و آن را به سندی زنده از فرهنگ و هنر نوحه خوانی شوشتر تبدیل می کند.

نوحه خوانی در شوشتر، تنها یک آیین نیست؛ بلکه تلفیقی هنرمندانه از موسیقی فولکلور، شعر آیینی و ارادتی عمیق است که هر نت و هر کلمه اش، روایتی از تاریخ و فرهنگ این دیار را با خود حمل می کند.

از الهام تا ثبت: روایت گردآوری هر طرف آواز غم

هر اثر ماندگاری، داستانی از آغاز دارد؛ از جرقه ای که در ذهن پدیدآورنده زده می شود تا مسیری که با عشق و پشتکار پیموده می شود. کتاب هر طرف آواز غم نیز از این قاعده مستثنی نیست و روایت گردآوری آن، خود فصلی جذاب از این اثر را تشکیل می دهد که نشان از عمق تعهد و علاقه متین رضوانی پور به این میراث فرهنگی دارد.

جرقه اولیه: نوحه افشاری و تشویق استاد

انگیزه اولیه برای گردآوری این گنجینه، به زمستان ۱۳۸۳ بازمی گردد. در آن زمان، متین رضوانی پور در دوران مرخصی از خدمت سربازی بود و در روز عاشورا، در کنار استاد گرامی اش، جناب یعقوب قمری شریف آبادی، در حال همراهی با عزاداران بودند. نوای گرم پیرمردی که نوحه ای در آواز افشاری با مطلع حسین به میدان مرو تا خواهر تو، قرآن بگیرد حسین جان بر سر تو… می خواند، جرقه ای در ذهن او زد. این تجربه، حس عمیق تفاوت میان نوحه خوانی های کهن و جدید و اثرگذاری بی بدیل نغمه های قدیمی را در او بیدار کرد.

این نوحه، که خود به اولین نوحه گردآوری شده توسط نگارنده تبدیل شد، نقطه شروعی برای یک مسیر پربار بود. تشویق ها و راهنمایی های استاد یعقوب قمری شریف آبادی، نقشی کلیدی در ادامه این راه داشت. اینگونه بود که ایده ثبت و حفظ این نغمه های رو به فراموشی، شکلی جدی به خود گرفت و متین رضوانی پور را به سمت پژوهشی عمیق تر هدایت کرد. این حس همراهی و همدلی یک استاد با شاگردش، نشان می دهد که چگونه یک ایده کوچک می تواند با حمایت صحیح، به اثری بزرگ تبدیل شود.

چرا شوشتر؟ غنای فرهنگی و فرصت میدانی

انتخاب شوشتر به عنوان کانون این پژوهش، تصادفی نبود. پس از هم اندیشی با دوستان و بررسی های لازم، متین رضوانی پور به این نتیجه رسید که تمرکز بر فرهنگ و گردآوری آثار موسیقایی بنیادین یک شهر یا استان خاص، می تواند به پژوهشگر آسودگی خیال و آسایش روانی بیشتری ببخشد. شوشتر، با تاریخ کهن و غنای بی نظیر فرهنگی، به ویژه در حوزه موسیقی، گزینه ای ایده آل به نظر می رسید.

امکان اسکان و پژوهش میدانی، دسترسی به راویان کهنسال و آشنا با نغمه های دست نخورده مذهبی در این منطقه، عواملی بودند که شوشتر را به انتخابی هوشمندانه برای این تحقیق تبدیل کردند. این شهر، به دلیل قدمت و پیشینه مذهبی اش، پناهگاهی برای نوحه هایی بود که شاید در سایر نقاط، کمتر مورد توجه قرار گرفته یا دستخوش تغییر شده بودند. این تصمیم، نشان دهنده دیدگاه دقیق و هدفمند نویسنده در انتخاب بستر مناسب برای ثبت میراث شفاهی است.

سختی ها و شیرینی های پژوهش میدانی

فرایند گردآوری نوحه ها، فراتر از یک کار ساده بود. پژوهش میدانی در بهمن ماه ۱۳۸۷، شامل ساعت ها گفت وگو با راویان کهنسال، ضبط و بازنویسی دقیق نوحه ها، و سپس همکاری با علی شادکام برای آوانگاری آن ها بود. این مسیر، قطعاً با چالش هایی همراه بوده است؛ از دشواری یافتن راویان مطلع تا ثبت دقیق جزئیات اجرایی نوحه ها که هر کدام ممکن بود در طول زمان، دستخوش تغییر شوند. اما عشق و علاقه به حفظ این میراث، تمامی این سختی ها را شیرین کرده است.

نتیجه این تلاش بی وقفه، شناسایی و انتشار ۷۲ نمونه از نوحه های بنیادین این شهر بود که هر کدام، گویی قطعه ای از یک پازل بزرگ تر را تکمیل می کنند؛ پازلی از فرهنگ، ایمان و هنر که در طول قرن ها در دل مردم شوشتر شکل گرفته است. این روایتی است از پشتکار، دقت و عشقی که یک پژوهشگر به موضوع خود دارد و چگونه این عشق می تواند به خلق اثری بی مانند منجر شود.

نقش هر طرف آواز غم در حفظ میراث ناملموس

کتاب هر طرف آواز غم فراتر از یک مجموعه نوحه، یک اثر مرجع و مستند است که نقش بسزایی در حفظ و اشاعه بخشی از میراث فرهنگی ناملموس ایران ایفا می کند. این کتاب، پلی میان گذشته و حال است و نغمه های فراموش شده را از اعماق تاریخ به زمان حال می آورد تا نسل های امروز و آینده نیز بتوانند از آن بهره مند شوند.

گنجینه ای برای نسل های آینده

مهم ترین ارزش کتاب هر طرف آواز غم، نقش آن در ثبت و حفظ نغمه ها و اشعار نوحه های قدیمی است که بدون این تلاش، ممکن بود در معرض فراموشی قرار گیرند. در دنیای امروز که سرعت تغییرات فرهنگی بالاست، بسیاری از آیین ها و سنت های شفاهی در خطر نابودی قرار دارند. این کتاب با ثبت دقیق موسیقایی (آوانگاری) و متنی نوحه ها، اطمینان می دهد که این نغمه ها، این آواهای حزین، برای همیشه حفظ خواهند شد و به نسل های بعدی منتقل می شوند.

تصور کنید اگر چنین تلاشی صورت نمی گرفت، چه گنجینه ای از دست می رفت. این کتاب، در واقع، یک آرشیو زنده از صداهایی است که روح آیین های عاشورایی در شوشتر را شکل داده اند. با خواندن هر نت و هر بیت از این نوحه ها، می توان عمق ارادت و حس عزاداری مردم این دیار را درک کرد و خود را بخشی از این تجربه تاریخی دانست. این خود، به معنای واقعی کلمه، حفظ میراث یک سرزمین برای همیشه است.

منبعی جامع برای پژوهشگران و هنرمندان

هر طرف آواز غم به عنوان یک منبع علمی و عملی برای طیف وسیعی از علاقه مندان و متخصصان عمل می کند. برای پژوهشگران حوزه های اتنوموزیکولوژی، فولکلور، مردم شناسی، و ادبیات آیینی، این کتاب یک معدن اطلاعات است. آنها می توانند به تحلیل ساختار موسیقایی نوحه ها، ارتباط آن ها با ردیف های موسیقی ایرانی، و نقش آنها در آیین های عزاداری بپردازند.

برای نوحه خوانان و مداحان نیز، این کتاب فراتر از یک منبع الهام، یک راهنماست. آنها می توانند با مطالعه نت ها و گوشه ها، با شیوه اجرای اصیل نوحه ها آشنا شوند و آن را در اجراهای خود به کار گیرند. این کتاب کمک می کند تا اصالت و ریشه های کهن نوحه خوانی حفظ شود و از تغییرات ناخواسته یا سطحی نگری ها در این هنر جلوگیری شود. اینگونه، کتاب به ابزاری قدرتمند برای آموزش و انتقال دانش تبدیل می شود.

پلی از گذشته به حال: تداوم فرهنگ عاشورا

این اثر، بیش از هر چیز، نمایانگر تداوم فرهنگ عاشورایی در بستر هنر است. هر طرف آواز غم نشان می دهد که چگونه یک واقعه تاریخی، می تواند در طول قرن ها، الهام بخش خلق آثار هنری بی بدیل شود و از طریق نوحه ها و نغمه ها، از نسلی به نسل دیگر منتقل گردد. این کتاب، در واقع، یک پل ارتباطی است میان گذشته پرفروغ و حال پویا.

با هر نوحه ای که در این کتاب خوانده یا نت اش بررسی می شود، احساسی از اتصال به یک سنت دیرینه ایجاد می شود. این اتصال، نه تنها یک نوستالژی، بلکه یک درک عمیق تر از جایگاه آیین های مذهبی در زندگی مردم و نقش هنر در بیان عواطف جمعی است. این کتاب، اثباتی است بر این که غم عاشورا، نه تنها در قلب ها، بلکه در نغمه ها و اشعار نیز زنده است و از نسلی به نسل دیگر می رود.

این اثر نه تنها میراثی را حفظ می کند، بلکه راهی برای نسل های آینده می گشاید تا درک عمیق تری از آیین ها و هنرهای آیینی خود پیدا کنند.

نتیجه گیری: دعوت به تجربه

کتاب هر طرف آواز غم: نوحه خوانی در شوشتر که به همت متین رضوانی پور گردآوری و با آوانگاری علی شادکام به زیور طبع آراسته شده است، بی شک یکی از ارزشمندترین آثار در حوزه موسیقی آیینی و فولکلوریک ایران به شمار می آید. این کتاب، فراتر از یک مجموعه نوحه، یک سند زنده از غنای فرهنگی و مذهبی شهر شوشتر و پیوند ناگسستنی آن با موسیقی محلی خوزستان است. مهم ترین دستاورد این اثر، ثبت و حفظ نغمه ها و اشعار اصیل نوحه های عاشورایی است که در خطر فراموشی قرار داشتند و اکنون به شکلی علمی و قابل استناد برای همیشه ماندگار شده اند.

همین رویکرد دقیق در نت نویسی دستگاه ها و گوشه های موسیقایی، هر طرف آواز غم را به منبعی بی نظیر برای پژوهشگران اتنوموزیکولوژی، دانشجویان مردم شناسی و تمامی علاقه مندان به موسیقی و ادبیات آیینی تبدیل کرده است. این اثر، نه تنها دانش ما را درباره نوحه خوانی در شوشتر عمیق تر می کند، بلکه ما را به درک بهتری از نحوه شکل گیری و تداوم آیین های مذهبی در بستر فرهنگی جامعه رهنمون می سازد. به راستی، مطالعه این کتاب، یک تجربه شنیداری و حسی است که هر خواننده ای را به عمق روح فرهنگ عاشورایی می برد. به تمامی علاقه مندان به موسیقی مذهبی، پژوهشگران، و دوست داران فرهنگ غنی خوزستان توصیه می شود که این گنجینه بی نظیر را در مجموعه خود داشته باشند و از عمق این نغمه های جاودان بهره مند شوند.