خلاصه کتاب گیتار نابینا ( نویسنده مهرزاد جبه دار )

نمایشنامه «گیتار نابینا» اثری از مهرزاد جبه دار، سفری است به عمق چالش های انسانی در مواجهه با رنج، امید و پوچی زندگی معاصر. این اثر که در قالب یک درام ابزورد روایت می شود، تماشاگران یا خوانندگان را با داستان نوازنده ای نابینا به نام ویکتور همراه می کند که در خیابان صنوبر، نوای گیتار خود را در همهمه زندگی سر می دهد. نمایشنامه گیتار نابینا فراتر از یک داستان ساده، به تحلیل عمیق مضامین فلسفی و اجتماعی می پردازد.

در دنیای پرهیاهوی امروز که ارزش های مادی بر بسیاری از جنبه های زندگی سایه افکنده اند، یافتن معنا و پایبندی به اصول انسانی بیش از پیش اهمیت می یابد. نمایشنامه «گیتار نابینا» به قلم مهرزاد جبه دار، اثری است که خواننده را به تأملی عمیق درباره همین مفاهیم دعوت می کند. این نمایشنامه که در فضای ابزورد و با نگاهی فلسفی به زندگی نگاشته شده، نه تنها به روایت یک داستان می پردازد، بلکه پنجره ای به سوی درک عمیق تر از رنج های بشری، جستجوی امید در دل تاریکی ها و اهمیت ارزش های انسانی می گشاید.

«گیتار نابینا» از جمله آثار برجسته در ادبیات نمایشی معاصر ایران به شمار می آید که توانسته با خلق شخصیت هایی ملموس و موقعیت هایی تأثیرگذار، با مخاطب ارتباطی عمیق برقرار کند. مهرزاد جبه دار، با نثری شیوا و دیالوگ هایی پرمعنا، دنیایی را به تصویر می کشد که در آن، هر فردی به نوعی با مشکلات و دغدغه های وجودی خود درگیر است؛ دغدغه هایی که گاه ریشه هایی عمیق در ساختار جامعه دارند و گاه برآمده از درون خود انسان هستند. هدف از این خلاصه و تحلیل جامع، آن است که خواننده بدون نیاز به مطالعه کامل اثر، درکی جامع و عمیق از داستان، شخصیت ها، مضامین اصلی، سبک نگارش و پیام های فلسفی و اجتماعی نهفته در این نمایشنامه ارزشمند به دست آورد. این اثر، به ویژه برای دانشجویان ادبیات، پژوهشگران، علاقه مندان به نمایشنامه های ابزورد و اعضای باشگاه های کتاب، می تواند منبعی غنی و الهام بخش باشد. اهمیت «گیتار نابینا» در توانایی آن برای طرح سوالات اساسی درباره ماهیت امید، معنای رنج و جایگاه عشق و انسانیت در دنیایی است که به نظر می رسد به سرعت در حال فراموشی این ارزش هاست.

نگاهی اجمالی به نمایشنامه گیتار نابینا

پیش از ورود به جزئیات داستان و تحلیل های عمیق تر، آشنایی با اطلاعات پایه نمایشنامه «گیتار نابینا» می تواند به درک بهتر بافت و زمینه اثر کمک کند. این اطلاعات به خواننده کمک می کند تا نمایشنامه را در چارچوب صحیح خود جای دهد و انتظارات درستی از سبک و محتوای آن داشته باشد. این نمایشنامه، با ترکیب ژانرهای مختلف، فضایی منحصر به فرد را خلق کرده که آن را از سایر آثار متمایز می سازد.

مشخصه	توضیح
نام کامل کتاب	گیتار نابینا
نویسنده	مهرزاد جبه دار
ناشر	انتشارات نارون دانش
سال انتشار	۱۳۹۸
ژانر	نمایشنامه، ابزورد، درام اجتماعی-فلسفی
تعداد صفحات	۱۸۷ صفحه

همان طور که در جدول مشاهده می شود، نمایشنامه «گیتار نابینا» اثری از مهرزاد جبه دار است که در سال ۱۳۹۸ توسط انتشارات نارون دانش به چاپ رسیده. ژانر این کتاب ترکیبی از نمایشنامه، ابزورد و درام اجتماعی-فلسفی است که نشان دهنده عمق و پیچیدگی موضوعات مطرح شده در آن است. تعداد صفحات آن نیز ۱۸۷ صفحه است که به خواننده این امکان را می دهد تا در زمانی نسبتاً کوتاه، به دنیای عمیق و پر از مفاهیم این اثر وارد شود. این نمایشنامه به خوبی نشان می دهد که چگونه می توان در قالب یک اثر هنری، به بررسی مسائل بنیادین هستی و جامعه پرداخت و مخاطب را به تفکر واداشت.

سیر روایت و رنج های پنهان در گیتار نابینا: خلاصه داستان

داستان نمایشنامه «گیتار نابینا» در خیابان صنوبر رقم می خورد، جایی که ویکتور، نوازنده ای نابینا، هر روز با گیتار خود، نغمه های زندگی را می نوازد. زندگی ویکتور، گرچه با ناتوانی جسمی همراه است، اما او با وقار و اصالتی خاص، سعی در دوست و یار بودن برای دیگران دارد. خیابان صنوبر، نه تنها مکانی جغرافیایی، بلکه نمادی از زندگی جاری و پر فراز و نشیب انسان هاست که هر روز شاهد آمد و رفت و تقابل شخصیت های مختلف است.

در این فضای داستانی، شخصیت های دیگری نیز پا به عرصه می گذارند که هر یک با دغدغه ها و رنج های خاص خود، با ویکتور در ارتباط قرار می گیرند. هنری و ارنست از جمله این شخصیت ها هستند که تعاملاتشان با ویکتور، لایه های مختلفی از مشکلات و امیدهای انسانی را آشکار می سازد. دیالوگ های میان این شخصیت ها، نه تنها به پیشبرد داستان کمک می کند، بلکه به بستری برای طرح پرسش های فلسفی و اجتماعی تبدیل می شود. رنج ها در این نمایشنامه، نه تنها بیرونی و قابل مشاهده، بلکه درونی و در تار و پود وجود شخصیت ها تنیده شده اند. هر کس، بار مشکلات خود را بر دوش می کشد و در عین حال، به دنبال روزنه ای از امید است که از دل همین زندگی رنج آلود سرچشمه می گیرد.

نماد «توت فرنگی امید» در این داستان نقش محوری دارد. این توت فرنگی، چیزی بیش از یک میوه ساده است؛ آن نمادی از رستگاری، نیروی حیات و تلاشی دائمی برای یافتن معنا در برابر پوچی است. شخصیت ها، حتی در اوج ناامیدی، به دنبال این نماد امیدبخش هستند، گویی که تنها با یافتن آن می توانند به آرامشی نسبی دست یابند. تقابل ها و دیالوگ های مهم میان ویکتور و سایر شخصیت ها، فضایی از بحث و جدل های فکری را ایجاد می کند که خواننده را به چالش می کشد. تحولات و اتفاقات داستانی، سرنوشت شخصیت ها را به گونه ای غیرمنتظره به هم گره می زند. گاه یک تصمیم کوچک، مسیر زندگی فردی را تغییر می دهد و گاه یک سفر ناخواسته، او را در مسیری جدید قرار می دهد.

فضای کلی داستان، سرشار از حس پوچی و بی معنایی است که از ویژگی های اصلی نمایشنامه های ابزورد است. با این حال، در دل این پوچی، رگه هایی از امید کمرنگ نیز به چشم می خورد. این امید، خود را در اعمال و نیات پاک ویکتور و تلاش های دیگر شخصیت ها برای یافتن راهی برای ادامه زندگی نشان می دهد. نمایشنامه، با ترسیم این فضای متناقض، خواننده را به سفری درونی دعوت می کند تا معنای واقعی رنج، عشق و امید را درک کند. در نهایت، «گیتار نابینا» داستانی از زندگی است؛ زندگی ای که در آن، گاهی یک نفر می رود، یک نفر می میرد، یک نفر سرگردان می شود، و یک نفر با تمام وجود می ماند و عشق می ورزد، حتی اگر همه چیز از دست رفته به نظر برسد.

درک ژرفای انسان: تحلیل شخصیت های محوری

شخصیت پردازی در نمایشنامه «گیتار نابینا» یکی از نقاط قوت اثر است که به خواننده اجازه می دهد تا با عمق وجود هر کاراکتر ارتباط برقرار کند و آن ها را نه تنها به عنوان یک نقش، بلکه به عنوان نماینده ای از انسان های واقعی در جامعه بشناسد. در این میان، ویکتور و سایر شخصیت های کلیدی، هر یک به طریقی، بازتابی از جنبه های مختلف جامعه و انسانیت هستند.

ویکتور: نوازنده ای با چشم دل بینا

ویکتور، شخصیت محوری نمایشنامه گیتار نابینا، بیش از یک نوازنده نابیناست؛ او نمادی از انسان هایی است که با وجود محدودیت های فیزیکی، از درک عمیق تر و نگاهی ژرف تر به جهان برخوردارند. نابینایی او، نه تنها یک ناتوانی فیزیکی، بلکه می تواند نمادی از بصیرت درونی باشد که او را قادر می سازد تا حقیقت های پنهان در زندگی و درون انسان ها را ببیند، در حالی که بسیاری از بینایان، از دیدن آن ها غافلند. او گویی با چشم دل، دنیایی را می بیند که دیگران تنها با چشمان ظاهری به آن می نگرند.

ویکتور انسانی با وقار، اصیل و مهربان است. این ویژگی ها او را به شخصیتی نادر در هر جامعه ای تبدیل می کند. او با وجود رنج ها و مشکلات فراوان، همواره تلاش می کند تا دوست و یار دیگران باشد و نور امید را در دل آن ها روشن کند. این خصلت ها، ویکتور را به ستونی از انسانیت در دنیای پر آشوب نمایشنامه بدل می سازد. عشق و امید در وجود ویکتور، نیرویی محرکه است. عشق پایدار او به معشوقش، حتی پس از سال ها رنج و دوری، از بین نرفته است. این عشق، نمادی از پایداری، وفاداری و قدرتی است که فراتر از مادیات و گذر زمان می رود. او به ما نشان می دهد که عشق واقعی، حتی در مواجهه با سخت ترین مصائب، می تواند چراغ راه زندگی باقی بماند و عطش رسیدن به آن، هیچگاه کمرنگ نشود.

هنری و ارنست: بازتابی از جامعه

علاوه بر ویکتور، شخصیت هایی مانند هنری و ارنست نیز نقش های کلیدی در پیشبرد داستان و طرح مضامین نمایشنامه ایفا می کنند. این شخصیت ها، هر یک به گونه ای، نماینده جنبه ای از جامعه یا انسانیت هستند که در تعامل با ویکتور و یکدیگر، لایه های مختلفی از زندگی را آشکار می سازند.

هنری، ممکن است نمادی از بی تفاوتی، پوچی زدگی یا حتی نوعی بدبینی باشد که در برابر امید و مهربانی ویکتور قرار می گیرد. دیالوگ های او با ویکتور، اغلب به چالش کشیدن مفاهیم امید و معناست و او را به بازنگری در باورهایش وا می دارد. ارنست نیز، می تواند نماینده قشری دیگر از جامعه باشد که با وجود درگیری های خود، سعی در درک و همراهی با ویکتور دارد یا حتی می تواند نمادی از خرد و تجربه ای باشد که در تلاش است تا با زبان خاص خود، مفاهیم عمیق زندگی را به دیگران منتقل کند.

این شخصیت ها، از طریق دیالوگ ها و روابطشان با ویکتور، به خواننده اجازه می دهند تا با مسائل و چالش های مختلفی که در جامعه معاصر وجود دارد، روبه رو شود. تقابل فقر و ثروت، دغدغه پول و فراموشی ارزش های انسانی، همه و همه از طریق این شخصیت ها به تصویر کشیده می شوند. هر یک از آن ها، قطعه ای از پازل بزرگ انسانیت را تشکیل می دهند و به ما نشان می دهند که چگونه در یک جامعه، انسان ها با وجود تفاوت هایشان، به نوعی با یکدیگر در ارتباط هستند و سرنوشتشان به هم گره خورده است.

تارهای تنیده از معنا: مضامین و مفاهیم اصلی کتاب

نمایشنامه «گیتار نابینا» صرفاً یک داستان نیست؛ بلکه تابلویی است از مضامین عمیق فلسفی و اجتماعی که مهرزاد جبه دار با استادی تمام آن ها را در تار و پود روایت خود تنیده است. این مضامین، نه تنها به غنای اثر می افزایند، بلکه خواننده را به تأملی جدی درباره ماهیت زندگی و جایگاه انسان در آن دعوت می کنند.

کشاکش امید و ناامیدی در سپهر معاصر

یکی از محوری ترین مضامین در نمایشنامه گیتار نابینا، نبرد دائمی میان امید و ناامیدی است که در زندگی معاصر به شدت احساس می شود. «توت فرنگی امید» به عنوان یک نماد قدرتمند، نه تنها نشان دهنده رستگاری و رهایی است، بلکه تلاشی مداوم برای یافتن معنا در دل پوچی و بی معنایی زندگی را بازتاب می دهد. شخصیت ها در این نمایشنامه، هر یک به نحوی، با این چالش درونی درگیر هستند؛ آیا باید تسلیم پوچی شد و در بی معنایی غرق گشت، یا با تمام توان به دنبال یافتن روزنه ای از نور و معنا در دل تاریکی ها بود؟ این کشاکش، گویی بازتابی از دغدغه های وجودی انسان مدرن است که در دنیایی پر از ابهامات و نااطمینانی ها به سر می برد.

بازنمایی چالش های ثروت و فقر

مهرزاد جبه دار در نمایشنامه گیتار نابینا، به شکلی هنرمندانه به چالش ثروت و فقر می پردازد و بی عدالتی اجتماعی و بی تفاوتی طبقات مرفه را نقد می کند. این نمایشنامه، تضاد آشکاری را میان دارایی های مادی و غنای روحی و انسانی به تصویر می کشد. در جایی که افراد ثروتمند با تمام دارایی هایشان، از فطرت و باطنی غنی و درستکار بی بهره اند و حسادت و پستی هایی را در وجودشان پرورش می دهند، شخصیت هایی مانند ویکتور با وجود فقر مادی، از غنای روحی و اخلاقی بالایی برخوردارند. این تقابل، سوالی اساسی را در ذهن خواننده ایجاد می کند: چرا دغدغه جامعه تنها پول شده است؟ پس ارزش های انسانی چه می شود؟

بحران ارزش های انسانی: پول در برابر وجدان

این نمایشنامه به خوبی نشان می دهد که چگونه سلطه پول و مادیات می تواند بر وجدان و اخلاق انسانی سایه افکند. در دنیایی که همه چیز با معیارهای مادی سنجیده می شود، ارزش هایی چون عشق، مهربانی، همدلی و انسانیت به حاشیه رانده می شوند. «گیتار نابینا» در لایه های پنهان خود، یادآور اهمیت این ارزش های فراموش شده است و به مخاطب هشدار می دهد که بدون پایبندی به آن ها، جامعه به سمت یک فروپاشی اخلاقی پیش خواهد رفت. این اثر به ما یادآوری می کند که ارزش واقعی انسان ها در دارایی هایشان نیست، بلکه در عمق وجود، انسانیت و توانایی آن ها برای عشق ورزیدن و یاری رساندن به یکدیگر است.

عشق پایدار و معنایش فراتر از زمان

عشق، یکی دیگر از مضامین قدرتمند و پررنگ در «گیتار نابینا» است. عشق پایدار ویکتور به معشوقش، حتی در مواجهه با سال ها رنج، نابینایی و گذر زمان، از بین نرفته و قدرت و عظمت خود را حفظ کرده است. این عشق، نمادی از نیرویی فراتر از مادیات و محدودیت های فیزیکی است که می تواند به انسان معنا و انگیزه برای ادامه زندگی ببخشد. این عشق، برای بسیاری از شخصیت ها و حتی خوانندگان، ملموس نیست و معنای واقعی آن را درک نمی کنند؛ زیرا در دنیای امروز، عشق اغلب با معیارهای سطحی و مادی سنجیده می شود. اما ویکتور نشان می دهد که عشق واقعی، ریشه های عمیقی دارد و می تواند تا ابد پایدار بماند.

رنج، درسی برای یافتن معنای زندگی

نمایشنامه «گیتار نابینا» به این واقعیت تلخ می پردازد که هر کس رنج خودش را می کشد. رنج ها در این اثر، نه تنها مانعی برای زندگی، بلکه می توانند فرصتی برای یافتن معنا و امید باشند. از دل همین رنج هاست که شخصیت ها به عمق وجود خود پی می برند و به دنبال راهی برای رستگاری می گردند. «گیتار نابینا» به خواننده می آموزد که رنج بخشی جدایی ناپذیر از هستی است، اما مهم این است که چگونه با آن روبه رو شویم و چگونه از دل تاریکی ها، نور امید و معنا را بیابیم. حتی سالمندانی که در آسایشگاه زندگی می کنند، با کاشتن توت فرنگی، به رنج خود معنا می بخشند و در هر روز، معنای عشق و محبت را به خوبی احساس می کنند.

نمادگرایی: رمزگشایی از عناصر پنهان

مهرزاد جبه دار در این نمایشنامه، از نمادها به شکلی هوشمندانه استفاده کرده تا لایه های معنایی عمیق تری را به اثر خود ببخشد. خیابان صنوبر، نه تنها یک مکان، بلکه نمادی از زندگی جاری و گذراست که در آن، انسان ها با امیدها و رنج هایشان در رفت و آمدند. گیتار ویکتور، نمادی از صدای درونی، هنر و راهی برای ابراز وجود در دنیایی است که گوش شنوایی برای رنج های انسان ها ندارد. توت فرنگی، همانطور که قبلاً اشاره شد، نمادی از امید، رستگاری و بازگشت به ارزش های انسانی است. حتی مرغ دریایی که در بخشی از کتاب به آن اشاره می شود، می تواند نمادی از آزادی، پرواز و یا حتی ناامیدی و پایان زندگی باشد. رمزگشایی از این نمادها، به خواننده اجازه می دهد تا با عمق و پیچیدگی های بیشتری از نمایشنامه آشنا شود و پیام های پنهان آن را درک کند.

ساختار و سبک: آشنایی با ابزوردیسم در نمایشنامه مهرزاد جبه دار

نمایشنامه «گیتار نابینا» نه تنها از نظر محتوا، بلکه از نظر ساختار و سبک نگارش نیز دارای ویژگی های منحصر به فردی است که آن را در زمره آثار ابزورد قرار می دهد. شناخت این ویژگی ها به درک عمیق تر اثر و پیام های نهفته در آن کمک شایانی می کند.

زبان و لحن: شیوه نگارش مهرزاد جبه دار

سبک نگارش مهرزاد جبه دار در «گیتار نابینا» به گونه ای است که با وجود طرح مفاهیم عمیق فلسفی، زبانی شیوا و قابل فهم را به کار می گیرد. لحن نمایشنامه، ترکیبی از جدیت در طرح مسائل و روانی در بیان دیالوگ هاست. دیالوگ ها، گرچه گاهی به نظر ساده می رسند، اما سرشار از ایجاز و معنا هستند و هر کلمه با دقت انتخاب شده تا بار عاطفی و فکری خاصی را منتقل کند. این دیالوگ ها اغلب کوتاه و پرمفهوم هستند و به خواننده فرصت می دهند تا در مورد هر جمله تأمل کند. نویسنده با استفاده از زبان محاوره ای، اما در عین حال فصیح، ارتباط نزدیکی با مخاطب برقرار می کند و حس همذات پنداری را در او برمی انگیزد.

جبه دار موفق می شود تا با کمترین کلمات، بیشترین تأثیر را بگذارد. این ایجاز، به ویژه در نمایشنامه ای که در آن فضای ابزورد حاکم است، اهمیت دوچندانی پیدا می کند؛ چرا که این سبک معمولاً با سکوت های طولانی، دیالوگ های بی معنا و تکرار همراه است. اما در «گیتار نابینا»، حتی سکوت ها نیز با معنا هستند و خود، بخشی از دیالوگ ها به شمار می آیند. این شیوه نگارش، به خواننده اجازه می دهد تا نه تنها داستان را دنبال کند، بلکه به صورت فعالانه با مفاهیم و پیام های نهفته در آن درگیر شود و حس کند که در حال تجربه کردن لحظات و احساسات شخصیت هاست.

تجلی ابزوردیسم در گیتار نابینا

نمایشنامه «گیتار نابینا» به روشنی ویژگی های اصلی ابزوردیسم را در خود جای داده است. ابزوردیسم، مکتبی فلسفی و هنری است که بر بی معنایی و پوچی زندگی بشر تأکید دارد، در عین حال که ممکن است رگه هایی از امید را نیز در دل این پوچی به تصویر بکشد. این اثر نیز این حس پوچی و بی معنایی را به خوبی منتقل می کند، هرچند که همان «توت فرنگی امید» نشان می دهد که ناامیدی کامل در آن راه ندارد.

از دیگر ویژگی های ابزوردیسم که در این نمایشنامه به چشم می خورد، عدم قطعیت و سرگردانی شخصیت هاست. ویکتور و سایر کاراکترها، گاه در موقعیت هایی قرار می گیرند که فاقد منطق مرسوم است یا نمی توانند به سادگی از آن ها رهایی یابند. این سرگردانی، بازتابی از عدم قطعیت زندگی و ناتوانی انسان در درک کامل هستی است. همچنین، ممکن است در برخی دیالوگ ها یا وقایع، عدم منطق مرسوم به چشم بخورد که از خصوصیات بارز نمایشنامه های ابزورد است. این عدم منطق، به منظور به چالش کشیدن ادراکات عادی مخاطب و دعوت او به تفکر عمیق تر درباره ماهیت واقعیت است.

«گیتار نابینا» با وجود فضای ابزورد و نگاه فلسفی اش به رنج و پوچی، هرگز به طور کامل تسلیم ناامیدی نمی شود. رگه های امید، هرچند کمرنگ، در وجود شخصیت ها و در تلاش آن ها برای یافتن معنا، خود را نشان می دهند. این نمایشنامه، مخاطب را به سفری درونی دعوت می کند تا با وجود درک بی معنایی های زندگی، به دنبال معنایی شخصی و انسانی در آن بگردد. این ویژگی، «گیتار نابینا» را به اثری متعادل و اندیشه برانگیز در ژانر ابزورد تبدیل می کند که نه تنها به بیان واقعیت های تلخ می پردازد، بلکه راهی برای برون رفت از آن ها را نیز نشان می دهد.

بریده هایی از گیتار نابینا: پنجره ای رو به جهان اثر

برای درک عمیق تر فضای نمایشنامه «گیتار نابینا» و آشنایی با سبک دیالوگ ها و مضامین آن، مرور برخی از بخش های مهم کتاب بسیار تأثیرگذار است. این گزیده ها، نمونه هایی از تعاملات شخصیت ها و بیانگر مفاهیم کلیدی مطرح شده در اثر هستند. یکی از بخش های مهمی که رقیب نیز به آن اشاره کرده بود، گفتگوی هنری، ویکتور و ارنست درباره «توت فرنگی» است که به خوبی نماد امید را معرفی می کند.

هنری: این چیه؟
ویکتور: توت فرنگی…
هنری: چی کارش کنم؟
ارنست: این دارو برای داشتن امیده…
هنری: من که با امید کاری ندارم.
ویکتور: اگه این و بخوری از این به بعد با امید دوست میشی دوست من…
هنری چشمانش آرام بسته شدند و توت فرنگی دیگری را در دهانش گذاشت.
ویکتور: چه طوری بود؟
هنری: شاید من حالم خوب نباشه، مریض باشم، اما هنوز زنده ام و می خوام زندگی کنم.
ارنست: الان چه صدایی رو می شنوی؟
هنری این که مرغ دریایی خودش و نکشت… اون زندگی رو کشت. از کجا انقدر می تونی توت زندگی پیدا کنی؟

این گفتگو به روشنی نشان می دهد که چگونه نماد توت فرنگی به مفهوم امید در نمایشنامه گره خورده است و چگونه ویکتور، با وجود نابینایی، به دیگران درس زندگی می دهد و آن ها را به یافتن امید ترغیب می کند. این بخش همچنین، تضاد میان نگاه ناامید هنری و تلاش ویکتور برای القای معنا و زندگی را به تصویر می کشد.

در صحنه ای دیگر، ویکتور در تنهایی خود، با گیتارش هم صحبت می شود و از رنج های زندگی و عشق دیرینه اش سخن می گوید. او با لحنی آمیخته به درد و امید، نغمه ای می نوازد که گویی تمام سال های انتظار و رنج او را در خود جای داده است. در این لحظات، خواننده می تواند عمق تنهایی ویکتور و قدرت عشق او را احساس کند. گیتار در دستان او، نه فقط یک ساز، بلکه وسیله ای برای بیان درونیات، خاطرات و آرزوهای اوست. این صحنه، به خوبی توانایی نویسنده در ایجاد فضایی شاعرانه و حسی را نشان می دهد که مخاطب را به عمق شخصیت ویکتور می کشاند و با او همدل می کند.

همچنین، لحظاتی وجود دارد که در آن، تقابل ثروت و فقر به اوج خود می رسد. یکی از شخصیت های مرفه، با خودنمایی و بی تفاوتی از کنار ویکتور می گذرد، در حالی که ویکتور با سادگی و مهربانی به او پاسخ می دهد. این صحنه، نمادی از بی عدالتی های اجتماعی و فراموشی ارزش های انسانی است. دیالوگ های این بخش، گرچه کوتاه و گزنده هستند، اما به وضوح نشان می دهند که چگونه مادیات می تواند چشم انسان را بر روی انسانیت ببندد و فاصله طبقاتی، نه تنها در ثروت، بلکه در وجدان و اخلاق نیز نمود پیدا می کند. این بخش ها، نه تنها به پیشبرد داستان کمک می کنند، بلکه به مثابه آینه ای عمل می کنند که جامعه معاصر را با تمام چالش هایش بازتاب می دهد و خواننده را به تفکر وامی دارد.

سخن پایانی: جایگاه گیتار نابینا در ادبیات معاصر

«گیتار نابینا» اثری است که با قلم مهرزاد جبه دار، به شکلی هنرمندانه، به عمق مسائل وجودی انسان در دنیای مدرن می پردازد. این نمایشنامه، بیش از آنکه صرفاً داستانی از رنج ها و مشکلات باشد، تلاشی است برای یادآوری ارزش های انسانی در جامعه ای که به سرعت به سمت مادی گرایی و فراموشی اصول اخلاقی پیش می رود. پیام اصلی کتاب، دعوتی است به یافتن امید حتی در دل تاریک ترین لحظات و پذیرش این واقعیت که رنج بخشی جدایی ناپذیر از زندگی است، اما می توان از دل آن، معنا و رستگاری را بیرون کشید.

جایگاه «گیتار نابینا» در ادبیات معاصر ایران، به واسطه سبک ابزورد و نگاه فلسفی عمیق آن، برجسته است. این اثر توانسته با پرداختن به مضامینی چون امید و ناامیدی، چالش ثروت و فقر، بحران ارزش های انسانی و قدرت عشق پایدار، با مخاطبان گسترده ای اعم از دانشجویان ادبیات، پژوهشگران و خوانندگان عمومی ارتباط برقرار کند. زبان شیوا و دیالوگ های پرمعنای مهرزاد جبه دار، به همراه شخصیت پردازی های عمیق، این نمایشنامه را به اثری ماندگار و قابل تأمل تبدیل کرده است.

این نمایشنامه به خواننده این فرصت را می دهد که لحظه ای توقف کند و به معنای واقعی زندگی، رنج ها و عشق هایی که در اطرافش وجود دارد، بیندیشد. آیا در دنیای پرهیاهوی ما، هنوز جایی برای امید و ارزش های انسانی باقی مانده است؟ آیا می توانیم مانند ویکتور، با چشم دل ببینیم و در تاریکی ها نیز نور را پیدا کنیم؟ این ها سوالاتی هستند که «گیتار نابینا» در ذهن مخاطب می کارد و او را به تأملی عمیق وادار می کند.

برای تجربه کامل و غرق شدن در دنیای پرمفهوم و تأثیرگذار «گیتار نابینا»، مطالعه کامل نمایشنامه توصیه می شود. خواندن این اثر نه تنها تجربه ای ادبی، بلکه سفری به درون خود و کشف دوباره ارزش هایی است که شاید در هیاهوی زندگی مدرن، آن ها را از یاد برده ایم.