ضرورت معرفی هویت مازندرانی به نسل جوان

نرگس نازک تبار هنرمند مازندرانی از خانواده هنرمند بابلی است همسرش از هنرمندان موسیقی بومی و محلی و مطرح بابل است همچنین او مادر دو فرزند هنرمند در موسیقی محلی و ساخت جواهرآلات زینتی است.

وی که هنر مازندرانی را در حوزه های مختلف در خود پرورش داده است در گفت وگو با اخبار ورزشی اظهار کرد: مازندران دیروز مازندرانی غنی از آداب و رسوم کهن با مردانی توانمند و زنانی شاد و سالم بودند قومی اصیل که با فرهنگی دیرینه از گویش و پوششی خاص؛ قومی که با تنوع غذایی سالم همواره درهوش و ذکاوت زبانزد هستند.

وی ادامه داد: امروزه مردم ما از اینکه به زبان مادری سخن بگویند و از پوشش زیبای محلی با وجود رنگ های جذاب آن استفاده کنند؛ شرم دارند.

این هنرمند بابلی تصریح کرد: از اینکه برای تهیه غذای بومی محلی خود اقدام کرده و سلامت خانواده را تضمین کنند ابا دارند.

با تغییر سبک زندگی که ناشی از دگردوستی است دیگر صمیمت و صفا در این استان رنگ باخته است.

حفظ سنت ها

نازک تبار با اشاره به اینکه مردم بومی منطقه بندپی بخصوص جنگل نشینان در فصل برداشت خرمالو جنگلی کنس توت ازگیل انجیرو سایر میوه های جنگلی اقدام به پخت دشو می کنند افزود: گرچه این سنت مدتی با توجه به اینکه آداب و رسوم کمرنگ شده بود توسط اهالی تنها برای مصرف خود استفاده می شده اما با توجه به رویکرد جدید مردم برای استفاده از غذاهای ارگانیک و سالم با توجه به شیوع بیماریهای گوناگون این مهم در اندازه وسیع تر برای درآمدزدایی از سوی جنگل نشینان انجام می شود.

 وی گفت: برگزاری جشنواره ها فرصتی مناسب برای فروش محصولات بومی و ارگانیک است ضمن اینکه مردم بومی در حاشیه جنگل ها و مناطق بالادست بندپی و حتی پایین دست با بساط کردن دست سازها و غذاهای محلی اقدام به فروش محصولات به گردشگران می کنند.

این هنرمند تصریح کرد: با توجه به استقبال مردم مغازه داران شهرهای اطراف نیز با خرید این محصولات به فروش تولیدات غذایی بومی روی آورده و امروزه جایگزینی برای غذاهای شرکتی شده است. مانند (انواع فراورده های لبنی ترشیجات و شیرینی ها نان محلی و سایر غذاها)

نازک تبار با اشاره به اینکه بستر اینترنت نیز فرصتی برای فروش این محصولات سالم به صورت بازار مجازی فراهم کرده است گفت: بیشتر فروش این محصولات اینترنتی انجام و متقاضیان خوبی در سطح کشور دارد.

وی تصریح کرد: بسته بندی و برندسازی این محصولات سالم و ناب مازندرانی می تواند در صورت حمایت؛ بازارهای بین المللی را به خود اختصاص دهد.

وی که جزو هنرمندان صنایع دستی است در این خصوص گفت: صنایع دستی از دیگر هنر به جا مانده از آداب و رسوم ناب مازندرانی است که امروزه همچون حوزه زبان و غذا رو به فراموشی رفته است و نسل جوان تمایلی به ادامه راه اجداد خود ندارند.

نازک تبار که خود سعی در ترویج هنر مازندرانی دارد یادآور شد: بعد از فوت مادر در سال ۱۳۹۰ برای اینکه یاد وخاطره وی همیشه در ذهن من بماند و آرامش بخش روح و روان و تسکین قلبم در دوری از او باشد حرفه مادری را دنبال کرده ام.

نازک تبار افزود: تجهیزات کار را از روستائیانی که در این حوزه کار می کردند جمع آوری کرده و کار را در حوزه صنایع دستی با کمک مادر شوهرم شروع کردم.

وی با اشاره به اینکه کار «کرچال و جاجیم» را بعنوان هنر انتخاب کرده ام افزود: بافت جاجیم چادرشب سفره دستمال روتختی فرش قالیچه و تابلو فرش را انجام می دهم.

رسوخ فرهنگی در مازندران

وی دوخت و تهیه لباس بومی محلی مازندرانی را از دیگر فعالیت های خود برشمرد و تصریح کرد: مشکل اصلی مازندران رسوخ فرهنگ دگردوستی است که آفت آداب و رسوم اصیل ما مازندرانی ها شده است.

این بانوی هنرمند مازندرانی با بیان اینکه صنایع دستی من حتی در کشورهای دیگر متقاضی دارد یادآور شد: سفارشاتی داشتم اما به سبب شغلم (کار در آموزش و پرورش) در حال حاضر جوابگوی سفارش انبوه نیستم.

وی بیان کرد: وقتی در نمایشگاه ها با پوشش مازنی حاضر می شوم با تعجب مخاطبین روبرو هستم درحالیکه باید به پوشش خود افتخار کنیم.

نازک تبار گفت: یکی از علت های اصلی حضور من در نمایشگاه ها و جشنواره ها با لباس محلی به منظور ترویج فرهنگ مازنی است در جایگاه یک معلم بسیار علاقمندم تا دانش آموزان نیز از ما الگو برداری کنند.

مرگ تدریجی زبان مازنی

وی افزود: امروزه خانواده ها حتی اجازه نمی دهند فرزندانشان به زبان محلی صحبت کنند و این یعنی مرگ تدریجی زبان و فرهنگ بومی است.

وی ادامه داد: بعد از بازنشستگی سعی دارم صنایع دستی را در حوزه های مختلف ادامه دهم این کار نه تنها سبب آرامش خاطر می شود بلکه یگ گام به سمت حفظ فرهنگ و میراثی است که از گذشتگان به ما رسیده و باید برای نسل های بعدی حفظ شود.

انتهای پیام