بی‌ادراری یا آنوری، وضعیتی است که در آن فرد قادر به تولید و دفع ادرار نیست. این مشکل می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری جدی باشد و نیاز به توجه فوری دارد. در این مقاله، به بررسی علت‌های بی‌ادراری و افرادی که بیشتر در معرض این مشکل هستند، خواهیم پرداخت.
علت بی‌ادراری
بی‌ادراری می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. در زیر به برخی از مهم‌ترین علت‌ها اشاره می‌کنیم:
- انسداد مجاری ادراری: انسداد در مجاری ادراری می‌تواند مانع از جریان ادرار شود. این انسداد ممکن است به دلیل سنگ کلیه، تومور یا بزرگ شدن پروستات باشد.
- نارسایی کلیه: در صورتی که کلیه‌ها به درستی کار نکنند، تولید ادرار متوقف می‌شود. نارسایی کلیه می‌تواند به دلیل بیماری‌های مزمن کلیوی، دیابت یا فشار خون بالا رخ دهد.
- مشکلات عصبی: اختلالات عصبی مانند آسیب به نخاع یا بیماری‌های عصبی می‌توانند باعث بی‌ادراری شوند. این مشکلات ممکن است به دلیل تصادفات، بیماری‌های خودایمنی یا عفونت‌های ویروسی باشد.
چه افرادی در معرض بی‌ادراری هستند؟
بی‌ادراری می‌تواند در هر سنی و در هر جنسیتی رخ دهد، اما برخی افراد بیشتر در معرض این مشکل هستند. در ادامه به برخی از این افراد اشاره می‌کنیم:
- افراد مسن: با افزایش سن، خطر بروز مشکلات ادراری افزایش می‌یابد. افراد مسن بیشتر در معرض بیماری‌های کلیوی و انسداد مجاری ادراری هستند.
- بیماران دیابتی: دیابت می‌تواند به کلیه‌ها آسیب برساند و خطر نارسایی کلیه را افزایش دهد. همچنین، افراد دیابتی ممکن است به مشکلات عصبی نیز مبتلا شوند که می‌تواند باعث بی‌ادراری شود.
- افراد با سابقه بیماری‌های کلیوی: افرادی که سابقه بیماری‌های کلیوی دارند، بیشتر در معرض خطر بی‌ادراری هستند. این افراد باید به طور منظم تحت نظر پزشک قرار گیرند و آزمایش‌های لازم را انجام دهند.
علائم و نشانه های بی‌ادراری
بی‌ادراری می‌تواند با علائم و نشانه‌های مختلفی همراه باشد. برخی از این علائم عبارتند از:
- عدم تولید ادرار: یکی از اصلی‌ترین علائم بی‌ادراری، عدم تولید ادرار است. اگر فردی به مدت چند ساعت قادر به دفع ادرار نباشد، باید به پزشک مراجعه کند.
- تورم: تورم در ناحیه شکم، پاها یا صورت می‌تواند نشانه‌ای از تجمع مایعات در بدن باشد که به دلیل نارسایی کلیه رخ می‌دهد.
- خستگی و ضعف: بی‌ادراری می‌تواند باعث خستگی و ضعف عمومی شود. این علائم ممکن است به دلیل تجمع سموم در بدن و کاهش عملکرد کلیه‌ها باشد.
روش‌های تشخیص بی‌ادراری
تشخیص بی‌ادراری نیاز به بررسی‌های دقیق پزشکی دارد. پزشک ممکن است از روش‌های زیر برای تشخیص این مشکل استفاده کند:
- آزمایش خون و ادرار: آزمایش‌های خون و ادرار می‌توانند اطلاعاتی در مورد عملکرد کلیه‌ها و سطح مواد مختلف در بدن ارائه دهند.
- بیوپسی کلیه: در برخی موارد، پزشک ممکن است نمونه‌ای از بافت کلیه را برای بررسی‌های دقیق‌تر بردارد.
درمان بی‌ادراری
درمان بی‌ادراری بستگی به علت اصلی آن دارد. برخی از روش‌های درمانی شامل موارد زیر است:
- درمان دارویی: در صورتی که بی‌ادراری به دلیل عفونت یا التهاب باشد، پزشک ممکن است داروهای ضدالتهابی یا آنتی‌بیوتیک تجویز کند.
- جراحی: در صورت وجود انسداد در مجاری ادراری، ممکن است نیاز به جراحی باشد. جراحی می‌تواند برای برداشتن سنگ کلیه، تومور یا اصلاح مشکلات ساختاری انجام شود.
- دیالیز: در موارد نارسایی کلیه، دیالیز می‌تواند به تصفیه خون و حذف سموم از بدن کمک کند. دیالیز ممکن است به صورت موقت یا دائمی انجام شود.
جمع‌بندی
بی‌ادراری یک مشکل جدی است که نیاز به توجه فوری دارد. این مشکل می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله انسداد مجاری ادراری، نارسایی کلیه و مشکلات عصبی رخ دهد. افراد مسن، بیماران دیابتی و افرادی که سابقه بیماری‌های کلیوی دارند، بیشتر در معرض این مشکل هستند. تشخیص و درمان بی‌ادراری نیاز به بررسی‌های دقیق پزشکی دارد و ممکن است شامل درمان دارویی، جراحی یا دیالیز باشد. اگر شما یا کسی که می‌شناسید علائم بی‌ادراری را تجربه می‌کند، حتماً به پزشک مراجعه کنید.
منبع: urology-care.ir
-
-
-
-
-
-
