مخاطبان اول «چشم بادومی» والدین هستند
نشست رسانه ای فیلم سینمایی «چشم بادومی» با حضور عوامل فیلم در برج میلاد برگزار شد و در ابتدای این نشست ابراهیم امینی کارگردان فیلم «چشم بادومی» گفت: انتخاب شیراز به عنوان محل داستان چند دلیل داشت. ساده ترین دلیلش این بود که فیلمساز های تازه کار معمولاً در اولین آثارشان به سرزمین هایی می پردازند که در آنها رشد کرده اند. من هم در شیراز بزرگ شدم و شناخت خوبی از این شهر دارم. اما دلیل مهم تر این بود که فیلم درباره گفت وگوی دو فرهنگ ایران و کره است و شیراز از نظر تاریخی و فرهنگی جایگاه ویژه ای در این زمینه دارد. به نظرم این فضا در شهر های دیگر به این قدرت وجود نداشت. علاوه بر این به عنوان مخاطب همیشه از فیلم هایی که از تهران خارج می شوند استقبال می کنم.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر اخبار ورزشی؛ وی در مورد شکاف نسلی میان نوجوانان امروزی و والدین شان در فیلم توضیح داد: سوال سختی است اما فکر می کنم این موضوع به نویسنده محترم هم مربوط می شود. ما زمان زیادی را صرف پژوهش و فیلمنامه کردیم و تمام تلاشمان را به کار بستیم. اگر نقص یا کاستی ای هست ناخواسته بوده و قضاوتش با شماست. در مورد بازنمایی شکاف نسلی ما تلاش کردیم اصول علمی را نقض نکنیم اما فیلم الزاماً یک اثر علمی نیست. هدف ما این بود که فیلم برای مخاطب بدون نیاز به دانش روانشناسی قابل فهم باشد. نمی توان از مخاطب انتظار داشت که برای تماشای فیلم پیش زمینه علمی داشته باشد. پایان بندی فیلم نیز نویدبخش است نه به معنای درمان کامل. پدربزرگ بر اساس تجربه زیسته اش به نوه اش کمک می کند اما بازگشت کامل به خویشتن در فیلم نمایش داده نمی شود.
این کارگردان ادامه داد: مطلوب ما این بود که هم والدین و هم نوجوانان بتوانند با فیلم ارتباط برقرار کنند. البته به نظرم قدم اول را باید والدین بردارند. من مخاطب اول فیلم را بیشتر والدین می دانم اما امیدوارم نوجوانان هم از دیدن آن لذت ببرند.
امینی افزود: سال هاست که به موضوعات مرتبط با نوجوانان علاقه دارم اما دوست داشتم اولین تجربه کارگردانی ام معاصرتر باشد. جرقه اولیه این پروژه از یک مصاحبه شروع شد که در آن مدیر یک مدرسه گفته بود برای ارتباط با نوجوانان خودش هم طرفدار کی پاپ شده است. این نشان می دهد که موج فرهنگی کره چگونه می تواند به زندگی ما وارد شود و حتی بزرگ تر ها را تحت تأثیر قرار دهد. این مساله فقط مختص نوجوانان نیست.
سجاد نصرالهی نسب تهیه کننده فیلم در ادامه گفت: در فیلم علل مختلفی که باعث می شود نوجوان به این شرایط کشیده شود بررسی شده است. یکی از دلایل عدم حضور مؤثر والدین است. فیلم نشان می دهد که پدر و مادر هم در این چالش سردرگم هستند و این پدربزرگ است که با تجربه اش وارد ماجرا می شود. البته ما در فیلم حل کامل مسئله را نمی بینیم بلکه بیشتر به یک تلنگر اشاره می کنیم. دختر در پایان فیلم شروع به فکر کردن می کند اما بازگشت کامل اتفاق نمی افتد. ما بیشتر روی ایجاد آگاهی تمرکز کردیم.
علی محمد حسام فر نویسنده فیلمنامه نیز افزود: ما تصورمان این بود که پرداخت درستی به موضوع داشته ایم. توضیحات آقای نصرالهی هم نشان می دهد که این موضوع با واقعیت های بسیاری از خانواده ها منطبق است. والدینی که یا غایب هستند یا روش های نادرستی را برای برخورد با فرزندانشان اتخاذ می کنند.
وی در مورد پژوهش فیلم توضیح داد: میترا احمدی که اکنون در جمع ما حضور دارند کمک شایانی به ما کردند. ایشان پژوهشگر کار بودند و اطلاعات زیادی در اختیار ما گذاشتند. برخی از مستندات و داده هایی که در فیلم مشاهده می کنید نتیجه همین تحقیقات است. همچنین با افراد و نهاد های مختلفی در این حوزه ارتباط داشتیم که در پژوهش اولیه پروژه بسیار مفید بودند.
در پایان نشست امینی گفت: من قضاوتی در مورد فیلم ندارم این کار بر عهده شماست. امیدوارم فیلم توانسته باشد پیامش را منتقل کند. برای ما اصالت همیشه با درام بوده حتی در کار های قبلی که برای کارگردان های دیگر نوشتم. هدف ما باورپذیری و ایجاد ارتباط با مخاطب است. اگر فیلم بتواند این ارتباط را برقرار کند موفق شده ایم.
انتهای پیام/