از چه زمانی رنگ و تصویر روی سردرها نشست؟
یکی از زیبایی های سبک معماری تهران قدیم مربوط به ترکیب رنگ ها است؛ موضوعی که تهرانی ها به ویژه در ساخت سردر وروردی خانه هایشان به آن توجه می کردند و این خصیصه در مواردی از جیب پر پول مالک خبر می داد. اهمیت رنگ سردر خانه های تهران قدیم قصه جالبی دارد.
به گزارش اخبار ورزشی به نقل از همشهری آنلاین: تمرکز یافتن بر رنگ سردر وروردی هم به مرور زمان پررنگ شد چون در ابتدا با توجه به سبک معماری درون گرای متداول دوران قاجار به رنگ و لعاب در ظاهر بناها و عمارت ها توجه چندانی نشان داده نمی شد و در نهایت کسانی که تمکن مالی داشتند برای تنوع و زیبایی دیواره های ورودی منازل لابه لای جرز آجرها را با گچ سفید می کردند.
نصرالله حدادی تهران پژوه در این باره می گوید: «در تهران قدیم نما و سر در آخانه ها اغلب آجری بود و این بستگی به وضعیت مالی و سلیقه مالک آن داشت که تا چه میزان به عناصر چشمنواز و رنگ در زمان ساخت سردر توجه کند. سردر خانه ها یکی از نماهای بیرونی و مقابل دید عموم بود که برای زیباتر شدنش اغلب دست به دامن کاشیکاری یا مقرنس کاری می شدند و بین درزهای را هم با رنگ های مختلف تزیین می کردند. البته باید توجه داشت که در معماری تهران قدیم و در مقایسه با امروز ترکیب رنگ ها تنوع زیادی نداشت. به همین دلیل رنگ غالب و رایج بیشتر آبی رنگ و به ویژه آبی فیروزه ای بود.»
حدادی ادامه می دهد: «استفاده از رنگ گل رس بین گچبری ها یکی دیگر از رنگ های متداولی بود که برای ساخت نماها و وروردی ها به کار می رفت و دلیلش استفاده از نماهای آجری بود. همچنین رنگ های اخرایی ارغوانی نیلی و بنفش از دیگر رنگ های رایجی بود که برای رنگ آمیزی سردرها و نماهای تهران قدیم مورد استفاده قرار می گرفت.»
هرچند این روزها به موضوع سردرها و اهمیت ظرافتی که در طراحی و رنگ آمیزی آنها به کار می رود کمتر توجه می شود اما هنوز نمونه های چشمگیر سردرهای خانه های قدیمی به یادگار مانده از دوران قاجار و پهلوی اول و دوم در محله های مرکزی مانند پامنار امامزاده یحیی اودلاجان و سنگلج باقیمانده است.
*بازنشر مطالب دیگر رسانه ها در اخبار ورزشی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می باشد.
انتهای پیام