خلاصه کتاب دیدار با زندگی ( نویسنده کریشنا مورتی )

کتاب «دیدار با زندگی» اثر کریشنا مورتی، سفری عمیق به درونیات انسان است که به مخاطب کمک می کند تا با ریشه های آشفتگی های ذهنی، ترس ها و دلبستگی های خود روبرو شود و به درکی تازه از عشق، آزادی و معنای واقعی زیستن دست یابد.

در دنیای پرهیاهوی امروز که ذهن انسان پیوسته درگیر اطلاعات، نگرانی ها و امیال است، یافتن لحظه ای آرامش و وضوح دشوار به نظر می رسد. این آشفتگی ها اغلب ریشه هایی عمیق در ساختار تفکر و شیوه نگاه انسان به جهان دارند. در این میان، برخی متفکران بزرگ همچون جیدو کریشنا مورتی، با رویکردی رادیکال و مستقیم، راهی متفاوت برای درک زندگی و رهایی از بندهای ذهنی پیشنهاد می کنند. کتاب «دیدار با زندگی» (Meeting Life) یکی از برجسته ترین آثار این فیلسوف نامدار است که در آن، مخاطب با جوهره اندیشه های او در باب ماهیت ذهن، ترس، عشق، تنهایی و مفهوم واقعی آزادی آشنا می شود. این کتاب نه تنها به پرسش های وجودی پاسخ می دهد، بلکه ذهن را به چالش می کشد تا خود به مشاهده و درک مستقیم حقیقت بپردازد. نویسنده، با نگاهی عاری از هرگونه تعصب و وابستگی به مکاتب فکری، خواننده را به سفری درونی دعوت می کند که هدف آن، بیداری و رهایی کامل از قیود ذهنی است.

درباره کریشنا مورتی: زندگی، فلسفه، و تأثیر او

جیدو کریشنا مورتی (Jiddu Krishnamurti) در سال ۱۸۹۵ در جنوب هند متولد شد و زندگی او از همان کودکی مسیرهای غیرمعمولی را پیمود. او که از دیدگاه بسیاری، پسری کم حرف و گوشه گیر به نظر می رسید و حتی معلم هایش او را از لحاظ ذهنی دچار مشکلاتی می پنداشتند، در سنین نوجوانی توسط رهبران انجمن تئوسوفی کشف شد. آن ها او را به عنوان معلم جهانی آینده معرفی کردند و او را برای این نقش تربیت کردند. اما کریشنا مورتی در سال ۱۹۲۹، تمامی این ساختارها و سازمان ها را منحل کرد و اعلام داشت که حقیقت را نمی توان با هیچ سازمان، مذهب یا معلمی یافت. او معتقد بود که حقیقت راهی ندارد و هر مسیری که انسان برای رسیدن به آن برگزیند، خود مانعی برای درک مستقیم حقیقت خواهد شد. این اقدام رادیکال، نقطه عطفی در زندگی و فلسفه او بود.

فلسفه کریشنا مورتی بر مشاهده مستقیم، درک لحظه حال و رهایی از هرگونه اقتدار بیرونی تأکید دارد. او هرگونه مکتب فکری، مذهب، معلم یا مرجع بیرونی را مانعی برای بیداری کامل انسان می دانست. مورتی بر این باور بود که رنج و آشفتگی درونی انسان ناشی از عملکرد ذهن، بویژه تفکر، حافظه و زمان است. او دعوت می کرد که انسان به جای دنبال کردن ایدئولوژی ها یا جستجو در گذشته و آینده، تمام توجه خود را به لحظه کنونی معطوف کند و به مشاهده آنچه هست بپردازد. آثار او، از جمله «اولین و آخرین رهایی»، «رهایی از دانستگی» و «تنها انقلاب»، مجموعه ای از سخنرانی ها، گفتگوها و پرسش و پاسخ هایی است که در طول ده ها سال ارائه شده اند و به میلیون ها نفر در سراسر جهان الهام بخشیده اند. تأثیر او نه تنها بر فلسفه و عرفان معاصر، بلکه بر حوزه های روانشناسی و خودشناسی نیز بی بدیل است و همچنان پس از درگذشتش در سال ۱۹۸۶، افکار او در سراسر جهان مورد مطالعه و بحث قرار می گیرد.

آشنایی با کتاب دیدار با زندگی: ساختار و موضوعات اصلی

کتاب «دیدار با زندگی» مجموعه ای عمیق و روشنگر از یادداشت ها، سخنرانی ها و بخش هایی از گفتگوهای کریشنا مورتی است که به صورت هدفمند در کنار یکدیگر قرار گرفته اند تا خواننده را با ابعاد مختلف فلسفه او آشنا سازند. این کتاب، همچون دیگر آثار مورتی، تلاشی برای به چالش کشیدن باورهای تثبیت شده و دعوت به درک مستقیم و عاری از پیش فرض حقیقت است. نویسنده در این کتاب نیز بر خلاف رویکردهای سنتی فلسفی که به ارائه سیستم های فکری پیچیده می پردازند، خواننده را به مشاهده خود، ذهن و روابطش دعوت می کند.

هدف اصلی مورتی از نگارش این کتاب، فراهم آوردن فضایی برای اندیشیدن عمیق در مورد ماهیت هستی و تجربه انسانی است. او در «دیدار با زندگی» به موضوعات محوری و بنیادینی می پردازد که از اساسی ترین دغدغه های انسان معاصر به شمار می روند. این کتاب، به جای ارائه پاسخ های از پیش آماده، خواننده را به سمت پرسشگری و کاوش درونی سوق می دهد. از جمله موضوعات کلیدی که در این اثر به آن ها پرداخته می شود، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ماهیت تفکر و ذهن و نقش آن ها در ایجاد رنج و آشفتگی
• شناخت ریشه های ترس و چگونگی مواجهه با آن
• تعریف عشق حقیقی و تفاوت آن با دلبستگی و مالکیت
• درک تمایز میان تنهایی دردناک و تنها بودن رهایی بخش
• مفهوم مراقبه به عنوان حالتی از سکون و مشاهده بدون تلاش
• آزادی حقیقی و رهایی از قید و بندهای گذشته، سنت ها و اقتدار بیرونی
• دیدگاه مورتی در مورد مرگ و جاودانگی و زندگی بدون ترس از پایان

این کتاب از طریق ارائه تأملات، سؤالات و پاسخ ها، خواننده را وادار به بازنگری در تمام مفروضات خود درباره زندگی و جهان می کند. ساختار آن به گونه ای است که به تدریج لایه های عمیق تری از ذهن را برای خواننده آشکار می سازد و او را به سوی خودآگاهی عمیق تر سوق می دهد. خواننده در این مسیر یاد می گیرد که چگونه با چالش های زندگی روبرو شود، نه با فرار یا سرکوب، بلکه با درک و مشاهده بی واسطه آن ها.

خلاصه جامع فصول/مفاهیم کلیدی کتاب دیدار با زندگی

کتاب «دیدار با زندگی» در هر بخش خود، دریچه ای نو به سوی مفاهیم عمیق وجودی می گشاید. در ادامه به خلاصه ای جامع از مهم ترین ایده ها و مباحث مطرح شده در این اثر پرداخته می شود که جوهره فلسفه کریشنا مورتی را منعکس می کنند:

۳.۱. تفکر و ذهن: ریشه ی آشفتگی ها و راه رهایی

کریشنا مورتی تفکر را به عنوان نیرویی بنیادین معرفی می کند که نه تنها عامل پیشرفت و تمدن بشر بوده، بلکه منشأ اصلی رنج ها و آشفتگی های درونی او نیز هست. از دیدگاه او، ذهن انسان، با چنگ زدن به گذشته و پیش بینی آینده، بذر ترس را در وجود خود می کارد، ترسی که ریشه هایش در تفکر زمان مند نهفته است و آرامش را از او می رباید. تفکر، با ایجاد مفهوم من و دیگری، باعث جدایی و تضاد می شود و این جدایی، خود عامل بسیاری از درگیری های فردی و اجتماعی است.

مورتی معتقد است که دانش و تجربه، که حاصل تفکر و حافظه هستند، همیشه محدود و کهنه هستند. ذهن همواره در حال جمع آوری اطلاعات و تکرار الگوهای گذشته است و به همین دلیل، نمی تواند حقیقت را به طور مستقیم و تازه درک کند. راه رهایی از این محدودیت ها در مشاهده بدون تفکر و قضاوت نهفته است. او تأکید می کند که انسان باید بدون دخالت پیش فرض ها، دانش ها و قضاوت های ذهنی خود، به مشاهده آنچه هست بپردازد. این مشاهده بی واسطه، سکوتی را در ذهن ایجاد می کند که دروازه ای به سوی درک حقیقت محض و رهایی از قید و بندهای تفکر است.

۳.۲. ترس: ریشه ها و مواجهه با آن

ترس، به عنوان یکی از قوی ترین احساسات انسانی، در فلسفه کریشنا مورتی جایگاه ویژه ای دارد. او به دقت انواع ترس را مورد بررسی قرار می دهد: ترس از ناشناخته، ترس از مرگ، ترس از آینده، ترس از شکست، ترس از تنهایی، و ترس از از دست دادن. مورتی بر این باور است که تمامی این ترس ها ریشه در تفکر و مفهوم زمان دارند. او توضیح می دهد که انسان با فکر کردن به گذشته و آینده، ترس را در زمان حال خلق می کند. ترس از چیزی که ممکن است اتفاق بیفتد یا از چیزی که در گذشته تجربه شده و نمی خواهد تکرار شود، همگی محصول فعالیت ذهن هستند.

راهکار مورتی برای پایان دادن به ترس، فرار از آن یا سرکوب آن نیست، بلکه مواجهه مستقیم و بی واسطه با آن است. او می آموزد که انسان باید بدون هیچ قضاوتی، ترس خود را مشاهده کند، آن را تحلیل نکند، توجیه نکند و سعی در تغییر آن نداشته باشد. صرفاً با حضور کامل و مشاهده دقیق، انرژی ترس تخلیه می شود و ذهن از بند آن رها می گردد. این مشاهده به انسان کمک می کند تا درک کند که ترس یک واقعیت مستقل نیست، بلکه ساخته و پرداخته ذهن اوست و می توان از آن رها شد.

۳.۳. عشق و روابط: فراتر از وابستگی و لذت

تعریف کریشنا مورتی از عشق، بسیار فراتر از مفاهیم رایج و روزمره است. از دیدگاه او، عشق حقیقی عاری از هرگونه خودخواهی، مالکیت، حسادت، ترس و وابستگی است. او معتقد است که آنچه عموماً عشق نامیده می شود، اغلب دلبستگی، نیاز، لذت یا نوعی وابستگی متقابل است که در آن، فرد به دنبال ارضای نیازهای خود یا کسب امنیت است. این نوع روابط، که بر پایه ترس از تنهایی یا نیاز به دیگری بنا شده اند، همواره با رنج و آشفتگی همراه خواهند بود.

عشق حقیقی، حالتی از بخشش بی قید و شرط و مشاهده بدون قضاوت است. این عشق، نه یک احساس، بلکه حالتی از بودن است که در آن من و مرکزیت فردی وجود ندارد. برای ایجاد روابط سالم، صادقانه و عمیق، مورتی بر مشاهده بدون قضاوت و درک کامل دیگری بدون میل به تغییر او تأکید می کند. او بیان می دارد که تنها زمانی می توانیم دیگری را واقعاً دوست داشته باشیم که او را همان گونه که هست، بپذیریم و خودمان نیز از قید و بندهای خودخواهی رها شویم. چنین عشقی، نه از ترس سرچشمه می گیرد و نه به دنبال سود و منفعت است؛ بلکه حالتی از آزادی کامل و همبستگی عمیق است.

۳.۴. تنهایی و تنها بودن: قدرت خودآگاهی

کریشنا مورتی تمایز ظریفی میان تنهایی (Loneliness) و تنها بودن (Aloneness) قائل می شود که در درک عمیق تر از خود و هستی بسیار حیاتی است. تنهایی، احساسی دردناک و مخرب است که ناشی از حس جدایی، خلأ درونی و نیاز به ارتباط با دیگری است. این حس، غالباً زمانی بروز می کند که فرد احساس می کند ناتمام است و برای کامل شدن به دیگری یا چیزی بیرون از خود نیاز دارد.

در مقابل، تنها بودن یک حالت رهایی و خودبسندگی است. این حالت به معنای قطع ارتباط با جهان نیست، بلکه حالتی است که در آن فرد متوجه می شود برای کامل بودن به هیچ چیز بیرونی نیاز ندارد. این درک از تنهایی، به انسان قدرتی عظیم برای رشد و خلاقیت می بخشد. مورتی بیان می کند که تنها در حالت تنها بودن است که انسان می تواند به طور کامل خود را بشناسد، به عمق وجود خود سفر کند و از وابستگی به قضاوت ها و تأیید دیگران رها شود. روبرو شدن با تنهایی و تبدیل آن به یک نیروی سازنده، نیازمند مشاهده عمیق ترس ها و نیازهای درونی است که انسان را به سمت وابستگی سوق می دهند. با درک این موضوع، تنهایی می تواند به دروازه ای برای آزادی و خودآگاهی بدل شود.

۳.۵. مراقبه: سکون ذهن و ادراک حقیقت

مراقبه از دیدگاه کریشنا مورتی، نه یک تکنیک، نه یک تمرین ذهنی و نه یک هدف، بلکه حالتی از مشاهده بدون کوشش و توجه کامل به لحظه حال است. او تمامی روش ها و تکنیک های مراقبه را رد می کند، زیرا معتقد است که تلاش برای رسیدن به حالتی خاص، خود نوعی فعالیت ذهنی است که سکون واقعی را از بین می برد. مراقبه حقیقی زمانی اتفاق می افتد که ذهن کاملاً آرام، ساکن و بی حرکت باشد، بدون اینکه تلاشی برای رسیدن به این سکون صورت گیرد.

اهمیت سکون و آرامش ذهن از آن روست که تنها در این حالت است که انسان می تواند حقیقت را بدون واسطه تفکر، قضاوت یا پیش فرض های ذهنی درک کند. زمانی که ذهن آرام است، توانایی درک و مشاهده بی واسطه آنچه هست به وجود می آید. این مراقبه، یک عمل زندگی است؛ یعنی می تواند در هر لحظه و در هر فعالیتی رخ دهد، نه اینکه صرفاً به فعالیتی خاص در زمان و مکانی مشخص محدود شود. در این حالت سکوت عمیق، حقیقت خود را آشکار می کند و ادراک ناب از هستی شکل می گیرد.

۳.۶. آزادی: رهایی از همه چیز

کریشنا مورتی مفهوم آزادی را به گونه ای ریشه ای و عمیق بررسی می کند که با تعاریف مرسوم آن تفاوت اساسی دارد. او معتقد است که آزادی واقعی، نه آزادی انتخاب (زیرا خود انتخاب نیز محصول محدودیت ها و انگیزه هاست)، بلکه آزادی از انتخاب است. این آزادی، رهایی کامل از تمامی قیود و بندهای درونی و بیرونی است. این شامل آزادی از گذشته، از سنت ها، از عقاید، از دانش های انباشته شده، از ترس ها، و از هرگونه اقتدار بیرونی می شود.

آزادی از دیدگاه مورتی، نه به معنای هرج و مرج یا بی نظمی، بلکه به معنای نظمی درونی است که از مشاهده و درک مستقیم واقعیت حاصل می شود. وقتی ذهن از تمامی قید و بندها رها می شود، نظمی طبیعی و خودبه خودی در آن شکل می گیرد. این آزادی، حالتی است که ذهن دیگر تحت تأثیر هیچگونه شرطی شدگی، ترس، یا میل به بقای خود نیست. این رهایی کامل، به انسان اجازه می دهد تا با تمام وجود در لحظه حال زندگی کند و به طور کامل، بی قید و شرط و بدون ترس با زندگی روبرو شود. این یک فرآیند مداوم است و نه یک مقصد نهایی.

۳.۷. مرگ و جاودانگی: درک پایان

دیدگاه کریشنا مورتی نسبت به مرگ، عاری از هرگونه مفهوم ماورایی یا اعتقادات سنتی است. او مرگ را نه به عنوان پایانی هولناک، بلکه به عنوان بخشی جدایی ناپذیر و طبیعی از زندگی تلقی می کند. ترس از مرگ، به اعتقاد مورتی، عمدتاً ناشی از ترس از ناشناخته و دلبستگی به آنچه شناخته شده است (یعنی من و تجربیات من) می باشد. انسان با چنگ زدن به هویت ها، خاطرات و دستاوردهای خود، از پایان یافتن آن ها وحشت دارد و این ترس از دست دادن، او را از زندگی کامل در زمان حال بازمی دارد.

مورتی دعوت می کند که انسان نه تنها با مرگ جسمی، بلکه با مرگ روزانه خود روبرو شود؛ یعنی رها کردن لحظه به لحظه گذشته، تجربیات کهنه، و هرگونه وابستگی به آنچه بوده است. زندگی کامل و بدون ترس از مرگ، به معنای زندگی در لحظه حال است، بدون اینکه بار گذشته بر دوش کشیده شود یا ترس از آینده، ذهن را درگیر کند. او بیان می کند که تنها با پذیرش و درک کامل پایان هر لحظه، می توان زندگی را به طور کامل تجربه کرد. در این درک، نه نیازی به جاودانگی است و نه ترسی از نیستی، بلکه تنها هستی در حال دگرگونی وجود دارد.

کریشنا مورتی تاکید می کند: «تنهایی یک چیز، و تنها ماندن چیز دیگری ست. انسان به قدرتش تکیه می کند، چراکه از تنهایی واهمه دارد. آزادی آن است که تنها و بدون ترس در ادراک آنچه مبهم است آزاد باشیم.»

پیام های کلیدی و درس های کاربردی از دیدار با زندگی

کتاب «دیدار با زندگی» کریشنا مورتی، حاوی پیام های بنیادینی است که نه تنها برای درک عمیق تر از خود، بلکه برای کاربرد عملی در زندگی روزمره نیز بسیار ارزشمند هستند. این پیام ها، نقشه راهی برای هر فردی هستند که به دنبال رهایی از رنج ها و دستیابی به آرامش درونی می گردند. در ادامه، به مهم ترین درس های کاربردی این کتاب اشاره می شود:

• اهمیت مشاهده بدون قضاوت: مورتی پیوسته تأکید می کند که تمامی درگیری ها و آشفتگی ها از قضاوت ها و پیش فرض های ذهن نشأت می گیرند. با تمرین مشاهده آنچه هست بدون برچسب زدن خوب یا بد، ذهن شروع به آرام شدن می کند و انسان می تواند واقعیت را همان گونه که هست ببیند. این مشاهده، کلید رهایی از واکنش های شرطی شده است.
• زندگی در لحظه حال: شاید یکی از اصلی ترین پیام های مورتی، دعوت به زندگی کامل در لحظه کنونی باشد. او بیان می کند که گذشته (خاطرات، تجربیات، رنج ها) و آینده (ترس ها، امیدها، برنامه ها) همگی ساخته های ذهن هستند که مانع از تجربه کامل لحظه حال می شوند. رهایی از این بندها به معنای زندگی بی واسطه و بدون بار زمان است.
• عدم اتکا به اقتدار بیرونی: مورتی قاطعانه هرگونه اقتدار بیرونی (اعم از معلم، رهبر، دین، کتاب مقدس یا مکتب فکری) را رد می کند. او معتقد است که حقیقت را نمی توان از دیگری آموخت یا به آن رسید؛ بلکه هر فرد باید خود به مشاهده و کشف آن بپردازد. اتکا به اقتدار، انسان را از مسئولیت درونی اش برای درک حقیقت، بازمی دارد.
• تحول درونی به عنوان تنها راه حل: او بیان می کند که مشکلات جهانی (مانند جنگ، فقر، ظلم) تنها بازتابی از آشفتگی ها و تضادهای درونی انسان هستند. بنابراین، راه حل واقعی برای مشکلات جهانی، تحول درونی و فردی هر انسان است. بدون تغییر درونی، هیچ سیستم سیاسی یا اجتماعی نمی تواند صلح و آرامش واقعی را به ارمغان آورد.
• پایان دادن به رنج از طریق درک مستقیم: رنج، به عقیده مورتی، نتیجه جدایی ایجاد شده توسط تفکر و عدم درک حقیقت است. با مشاهده کامل و مستقیم هرگونه رنج، بدون مقاومت یا فرار، می توان به آن پایان داد. این درک، نیازمند شجاعت و توجه کامل است.

این درس ها، نه تنها مفاهیم انتزاعی نیستند، بلکه دستورالعمل هایی برای یک زندگی آگاهانه و بدون رنج هستند. پذیرش و به کارگیری این اصول می تواند دیدگاه انسان را نسبت به خود و جهان به کلی متحول سازد و او را به سوی تجربه ای عمیق تر و اصیل تر از هستی رهنمون شود.

از دیدگاه کریشنا مورتی: «عشق تنها زمانی وجود دارد که فکر آرام باشد. این آرامش به هیچ وجه به وسیله تفکر ایجاد نمی شود. تفکر فقط می تواند تصاویر ذهنی، فرمول ها و ایده ها را سرهم کند؛ ولی حتی قدرت نزدیک شدن به این آرامش را هم ندارد.»

چرا باید این کتاب را بخوانید؟

در میان انبوهی از کتاب هایی که در حوزه خودشناسی و فلسفه به نگارش درآمده اند، «دیدار با زندگی» اثری است که جایگاهی منحصر به فرد دارد و می تواند تأثیری عمیق و ماندگار بر دیدگاه خواننده نسبت به جهان و خود بگذارد. خواندن این کتاب صرفاً به معنای جمع آوری اطلاعات نیست؛ بلکه دعوت به یک تجربه درونی و دگرگون کننده است که ممکن است مسیر زندگی فرد را تغییر دهد.

اولین دلیل برای مطالعه این کتاب، عمق و جامعیت آن است. هیچ خلاصه ای، هر چقدر هم که دقیق باشد، نمی تواند تمام ظرایف، نکات و عمق اندیشه های کریشنا مورتی را به طور کامل منتقل کند. «دیدار با زندگی» با کاوش در مفاهیمی چون ذهن، ترس، عشق، تنهایی و آزادی، به ریشه های اساسی ترین دغدغه های انسانی می پردازد و به خواننده کمک می کند تا نه تنها این مفاهیم را درک کند، بلکه به طور مستقیم آن ها را در تجربه خود مشاهده نماید. این کتاب، با رویکردی غیرسنتی و بی واسطه، به خواننده اجازه می دهد تا خود به منبع دانش و بصیرت تبدیل شود، نه اینکه صرفاً از آموزه های دیگران پیروی کند.

دوم، این کتاب برای کسانی که به دنبال راهکارهای واقعی برای پایان دادن به رنج درونی هستند، یک راهنمای بی نظیر است. کریشنا مورتی راه حل ها را در تغییر ذهنیت و مشاهده مستقیم ریشه های رنج می داند. او به خواننده می آموزد که چگونه از بند شرطی شدگی ها، ترس ها و وابستگی های ذهنی رها شود و به آرامشی درونی دست یابد که به هیچ عامل بیرونی وابسته نیست. این رویکرد، نه تنها برای روان انسان آرامش بخش است، بلکه او را قادر می سازد تا در مواجهه با چالش های زندگی، قدرت و وضوح بیشتری داشته باشد.

در نهایت، «دیدار با زندگی» دعوتی به بیداری و خودآگاهی کامل است. این کتاب، مخاطب را ترغیب می کند تا به جای زندگی در غفلت و تکرار الگوهای ذهنی، هوشیارانه و با تمام وجود در لحظه حال زندگی کند. مطالعه این اثر، می تواند فرد را به تفکر عمیق تری وادارد و او را به سمت کشف حقایق وجودی خویش و درک زیبایی های پنهان زندگی سوق دهد. بنابراین، اگر به دنبال تحولی درونی و درک عمیق تری از خود و جهان هستید، این کتاب می تواند یکی از مهم ترین تجربیات مطالعاتی شما باشد.

مورتی می گوید: «هیچ راه گریزى به جز آن که تابع هیچ روزى و گذشته اى نباشیم وجود ندارد. دیدن یعنى عمل کردن. وقفه ى میان دیدن و عمل کردن، اتلاف انرژى است.»

نتیجه گیری

کتاب «دیدار با زندگی» کریشنا مورتی، نه صرفاً مجموعه ای از ایده های فلسفی، بلکه آینه ای است که انسان را به مشاهده دقیق و بی واسطه خویش دعوت می کند. این اثر، به خواننده نشان می دهد که ریشه ی بسیاری از آشفتگی ها و رنج های درونی، در ساختار تفکر و شیوه نگاه ما به جهان نهفته است. کریشنا مورتی با زبانی روشن و صریح، خواننده را به سفری درونی سوق می دهد تا با مشاهده بی قضاوت ذهن، ترس ها و وابستگی های خود، به درکی عمیق تر از عشق، تنهایی و مفهوم واقعی آزادی دست یابد.

پیام اصلی کریشنا مورتی در «دیدار با زندگی»، اهمیت تحول بنیادین درونی است. او تأکید می کند که بدون این تحول، صلح و آرامش واقعی نه در سطح فردی و نه در سطح جهانی امکان پذیر نخواهد بود. این کتاب به خواننده می آموزد که تنها از طریق مشاهده مستقیم، زندگی در لحظه حال و رهایی از تمامی اقتدارهای بیرونی و شرطی شدگی های ذهنی است که می توان به آزادی کامل و پایانی حقیقی برای رنج دست یافت. «دیدار با زندگی» فراخوانی است برای زندگی آگاهانه، برای حضور کامل در هر لحظه، و برای کشف حقایق وجودی که فراتر از هرگونه کلام و مفهوم ذهنی هستند.