معرفی فیلم نجات یافتگان

فیلم نجات یافتگان اثری عمیق و تکان دهنده از رسول ملاقلی پور است که نه تنها روایتی از دل جنگ به شمار می رود، بلکه سفری به عمق روح انسان در شرایط بحرانی را به تصویر می کشد. این فیلم با لحنی ملموس و تاثیرگذار، داستان بقا، امید و همبستگی را در بستر هشت سال دفاع مقدس بازگو می کند و بیننده را با خود در این تجربه دشوار همراه می سازد.

سینمای دفاع مقدس ایران، گنجینه ای ارزشمند از روایت های انسانی است که در دل آتش و خون، نور امید و مقاومت را به تصویر می کشند. در میان این آثار، برخی فیلم ها با نگاهی متفاوت و عمیق تر، مخاطب را به سفری درونی دعوت می کنند. «نجات یافتگان»، ساخته بی بدیل رسول ملاقلی پور، از همین دست آثار است. این فیلم، تنها یک داستان جنگی نیست؛ بلکه حدیث نفس انسان هایی است که در سخت ترین شرایط، به دنبال معنای بقا و ایثار می گردند. ملاقلی پور در این اثر، با امضای خاص خود، نه به شعارزدگی تن می دهد و نه به تقلیل مفهوم جنگ به صحنه های صرفاً اکشن. او دوربین خود را به میان دغدغه های شخصیت ها می برد و اجازه می دهد تا بیننده، نفس به نفس با آن ها، تلاطم های روحی و جسمی شان را تجربه کند. داستان فیلم، ماجراجویی گونه و پر از چالش های نفس گیر است، اما در بطن آن، پیام های عمیق انسانی و درس های فراموش نشدنی از ایثار، امید و فراتر رفتن از مرزهای جغرافیایی و فکری نهفته است.

شناسنامه و مشخصات فنی فیلم نجات یافتگان

فیلم نجات یافتگان با نام اصلی The Survivors اثری برجسته از سینمای دفاع مقدس ایران است که به دست کارگردان صاحب نام، رسول ملاقلی پور، به نگارش درآمده و کارگردانی شده است. این فیلم که در سال ۱۳۷۴ اکران شد، بلافاصله جایگاه خود را به عنوان یک درام جنگی عمیق و تأثیرگذار تثبیت کرد. مدت زمان فیلم ۸۲ دقیقه است و در طول این زمان کوتاه، داستانی پر از فراز و نشیب و لحظات دراماتیک را روایت می کند. تهیه این اثر بر عهده افق فیلم بوده است.

از جمله عوامل کلیدی که در ساخت این فیلم نقش به سزایی داشتند، می توان به فیلمبرداری قدرتمند آن اشاره کرد که توانسته فضایی واقعی و ملموس از جبهه های جنگ را به تصویر بکشد. موسیقی متن نیز با همراهی بی نظیر با صحنه ها، حس تعلیق، امید و ناامیدی را به خوبی به مخاطب منتقل می کند و از عنصرهای جدانشدنی از تجربه تماشای فیلم به حساب می آید. تدوین دقیق و حساب شده فیلم نیز به ریتم آن کمک کرده و اجازه می دهد تا داستان بدون افت و خیز غیرضروری، به سمت اوج های دراماتیک خود حرکت کند. این مشخصات فنی، در کنار روایتی انسانی، نجات یافتگان را به اثری ماندگار در کارنامه سینمای ایران تبدیل کرده است.

خلاصه داستان کامل و جذاب فیلم نجات یافتگان

روایت فیلم نجات یافتگان از لحظه ای آغاز می شود که بیننده خود را در دل یک بیمارستان صحرایی در جبهه می یابد. محیطی پر از مجروح و آشوب، که ناگهان با بمباران بی رحمانه عراقی ها، به صحنه ای از فاجعه تبدیل می شود. در این میان، تنها چند آمبولانس به همراه مجروحین، پزشکان و مددکاران، موفق به فرار می شوند و به سمت مریوان راه می افتند. اما سرنوشت برایشان پیچیدگی های بیشتری در آستین دارد. در میانه راه، یکی از آمبولانس ها هدف حمله قرار گرفته و راننده به همراه چند تن از مجروحین به شهادت می رسند. از این کاروان، تنها مریم، مددکار جوان و ایثارگر، و رضا، یک مجروح جنگی که از ناحیه نخاع قطع شده، جان سالم به در می برند.

سفر طاقت فرسای مریم و رضا از همین نقطه آغاز می شود. مریم، با اراده ای پولادین و روحیه ای سرشار از امید، رضا را که دیگر توان حرکت ندارد، با برانکارد به خود می بندد و قدم در راهی ناشناخته می گذارد. هر قدم، مبارزه ای جدید با طبیعت خشن و خطرات پنهان جنگ است. آن ها با چالش های جسمی و روحی فراوانی روبرو می شوند؛ خستگی، تشنگی، ترس و ناامیدی لحظه به لحظه آن ها را احاطه می کند، اما شور زندگی و هدف مشترک برای بقا، آن ها را به جلو می راند. در این مسیر پرخطر، اتفاقی غیرمنتظره روی می دهد؛ مریم و رضا با یک سرباز عراقی مواجه می شوند که رضا مجبور به از بین بردن او می شود. این رویارویی، نقطه عطفی در داستان ایجاد می کند، چرا که طولی نمی کشد که پدر آن سرباز، عبدالرحمن، از راه می رسد. عبدالرحمن که در ابتدا به قصد انتقام، به مریم و رضا حمله می کند، با دیدن وضعیت بغرنج و مظلومانه آن ها، در تصمیمی انسانی و شجاعانه، مسیر خود را تغییر می دهد. او به یاری مریم می آید تا در حمل برانکارد و پیشروی در بیابان کمک کند.

همراهی عبدالرحمن، جرقه ای از امید و همبستگی انسانی را در دل این صحنه جنگی روشن می کند. اما مسیر هنوز پر از موانع است؛ آن ها به یک میدان مین وسیع می رسند. جایی که هر قدم می تواند به معنای پایان راه باشد. رضا، با وجود جراحت شدید و در همان حالت درازکشیده روی برانکارد، که خود یک تخریبچی ماهر بوده، به خنثی کردن مین ها مشغول می شود. عبدالرحمن نیز با وجود اینکه از جنگی دیگر آمده، به او کمک می کند تا راهی امن برای عبور پیدا کنند. این صحنه، نمایشگر اوج همکاری و ایثار است؛ دشمنانی که در شرایط عادی رودرروی هم می ایستند، اکنون برای بقا، به یکدیگر یاری می رسانند. متاسفانه، عبدالرحمن در حین خنثی سازی مین، با انفجاری جان خود را از دست می دهد. این اتفاق، ضربه روحی بزرگی به مریم و رضا وارد می کند، اما آن ها چاره ای جز ادامه راه ندارند. مریم با اندوهی عمیق، اما با همان اراده اولیه، راه خود را از میان مین ها جستجو می کند و این بار، سنگین تر از قبل، بار مسئولیت رضا را بر دوش می کشد. سرنوشت این دو بازمانده، همچون تار و پودی از مقاومت و امید، در دل بیابان گسترده می شود و بیننده را تا آخرین لحظه در تعلیق نگه می دارد.

معرفی بازیگران و شخصیت ها: قلب تپنده نجات یافتگان

هر فیلمی برای اینکه بتواند احساسات و پیام های خود را به درستی به مخاطب منتقل کند، نیازمند بازیگرانی است که بتوانند در عمق نقش های خود فرو روند و شخصیت ها را باورپذیر جلوه دهند. در نجات یافتگان، رسول ملاقلی پور با انتخابی هوشمندانه، گروهی از بازیگران توانمند را گرد هم آورد که هر یک، نقشی اساسی در شکل گیری قلب تپنده داستان داشتند. این بازیگران نه تنها دیالوگ ها را ادا کردند، بلکه روح و جان شخصیت ها را به بیننده منتقل کردند.

عاطفه رضوی در نقش مریم: نماد ایثار و امید

عاطفه رضوی در نقش مریم، پرستار ایثارگر، حضوری درخشان دارد. او نمادی از مقاومت، امید و فداکاری است. مریم شخصیتی نیست که صرفاً به وظیفه اش عمل کند؛ او فراتر از یک پرستار است. او تبدیل به چراغ راهی می شود که در دل تاریکی و ناامیدی، نور را به ارمغان می آورد. اجرای عاطفه رضوی از مریم، سرشار از صداقت و قدرت است. بیننده در هر لحظه، خستگی، ترس، امید و عشق او را به وضوح درک می کند. او نه تنها یک فرد، بلکه نمادی از هزاران زن ایثارگر در دوران جنگ است که در پس صحنه های نبرد، با صبوری و شجاعت، به یاری مجروحان می شتافتند. بازی رضوی به قدری باورپذیر است که مخاطب با هر قدم او، همراه می شود و درد و رنج و در عین حال، امید بی انتهای او را حس می کند.

علی یعقوب زاده در نقش رضا: روحیه مقاومت در پیکری خسته

علی یعقوب زاده در نقش رضا، جانباز تخریبچی، اجرایی بی نظیر ارائه می دهد. شخصیت رضا، ترکیبی از رنج، توانایی و اراده است. او که توان حرکت از او سلب شده، اما هنوز ذهنی فعال و قلبی مملو از اراده برای زندگی دارد. رضا با وجود قطع نخاع، همچنان ابزاری حیاتی برای بقا در میدان مین است و مهارت هایش به او و مریم کمک می کند تا از این مهلکه عبور کنند. یعقوب زاده به خوبی توانسته ناتوانی جسمی رضا را در کنار قدرت درونی و تسلیم ناپذیری او به تصویر بکشد. نگاه های او، سکوت هایش و حتی تلاش های جسمی اش برای خنثی سازی مین ها، همگی از روحیه ای بزرگ حکایت دارند که مخاطب را تحت تاثیر قرار می دهد. او نه تنها یک جانباز، بلکه نمادی از هزاران رزمنده ای است که با وجود جراحات عمیق، روحیه خود را از دست ندادند و تا آخرین نفس برای هدفشان جنگیدند.

جمشید اسماعیل خانی در نقش عبدالرحمن: انسانیت فراتر از مرزها

جمشید اسماعیل خانی با بازی در نقش عبدالرحمن، پدر سرباز عراقی، یکی از تأثیرگذارترین شخصیت های فرعی فیلم را خلق می کند. نقش او، تجلی گاه مفهوم همبستگی انسانی است که فراتر از مرزهای دشمنی و نبرد می رود. عبدالرحمن که در ابتدا به دلیل انتقام جویی به مریم و رضا حمله می کند، در مواجهه با مظلومیت و وضعیت دشوار آن ها، انسانیت را بر کینه ترجیح می دهد. این تغییر، به آرامی و با ظرافت در چهره و رفتار او نمایان می شود و بیننده را به تامل وا می دارد. اسماعیل خانی به شکلی هنرمندانه، تحول درونی این شخصیت را به نمایش می گذارد؛ از خشمی کور گرفته تا همدلی و ایثار. حضور او در کنار مریم و رضا، نقطه اوجی از انسانیت در دل جنگ است و نشان می دهد که چطور در شرایط بحرانی، مرزهای ساختگی از بین می روند و ذات انسان نمایان می شود.

سایر بازیگران: نقش های کوتاه اما موثر

علاوه بر بازیگران اصلی، هنرمندان دیگری چون علی سلیمانی نیز در نجات یافتگان حضور داشتند که گرچه نقش های کوتاه تری را ایفا کردند، اما هر یک به سهم خود در غنای داستان مؤثر بودند. این بازیگران، حتی با حضور محدود خود، توانستند ابعاد مختلفی از فضا و شرایط جنگ را به تصویر بکشند و به باورپذیری کلیت فیلم کمک کنند. شیمی بین بازیگران، به ویژه بین عاطفه رضوی و علی یعقوب زاده، به قدری قوی است که مخاطب به راحتی با آن ها همذات پنداری می کند و لحظه به لحظه رنج ها و امیدهایشان را درک می کند. همین پیوند عمیق بین بازیگران و شخصیت هاست که نجات یافتگان را به اثری فراتر از یک فیلم جنگی ساده تبدیل می کند و آن را در ذهن بیننده برای همیشه ماندگار می سازد.

تحلیل و نقد فیلم: ابعاد پنهان نجات یافتگان

فیلم نجات یافتگان تنها روایتی خطی از بقا نیست؛ این اثر، سرشار از لایه های عمیق هنری و مضمونی است که آن را به یکی از برجسته ترین فیلم های سینمای دفاع مقدس ایران تبدیل کرده است. برای درک کامل ارزش این فیلم، باید به ابعاد پنهان و آشکار آن، از کارگردانی بی نظیر ملاقلی پور گرفته تا پیام های انسانی اش، عمیقاً نگریست.

الف) کارگردانی رسول ملاقلی پور: امضای رئالیسم تلخ

رسول ملاقلی پور، کارگردانی بود که به دلیل نگاه انسانی و رئالیسم تلخش در ژانر جنگی، امضای خاص خود را داشت. او هیچ گاه به شعارزدگی در آثارش تن نمی داد و همیشه تلاش می کرد تا واقعیت های جنگ و پیامدهای آن را با صداقت تمام به تصویر بکشد. در نجات یافتگان، این امضا به وضوح قابل مشاهده است. ملاقلی پور به زیبایی فضای خشن و بی رحم بیابان و جبهه را خلق می کند، به گونه ای که بیننده سرما و گرمای صحرا، خشکی گلو و دلهره میدان مین را حس می کند. او با مهارت خاصی، تعلیق را در طول فیلم مدیریت می کند؛ هر لحظه انتظار اتفاقی ناگوار وجود دارد و این حس، مخاطب را تا پایان داستان به دنبال خود می کشاند. کارگردانی او در صحنه های درام نیز ستودنی است؛ بدون اغراق یا سانتی مانتالیسم، عمق رنج و مقاومت شخصیت ها را به تصویر می کشد. استفاده هوشمندانه از نماهای باز برای نمایش عظمت بیابان و تنهایی شخصیت ها، و همچنین نماهای نزدیک برای انتقال حس و حال درونی آن ها، از ویژگی های بارز کارگردانی او در این فیلم است.

ب) مضامین و پیام های اصلی: نور امید در دل تاریکی

نجات یافتگان سرشار از مضامین عمیق و پیام های انسانی است که آن را به اثری فراتر از یک فیلم جنگی صرف تبدیل می کند. این مضامین، نه تنها به صورت مستقیم، بلکه از طریق روایت بصری و رفتار شخصیت ها به بیننده منتقل می شوند:

• ایثار و فداکاری: محور اصلی داستان، ایثار بی دریغ مریم در مراقبت از رضا و تلاش او برای بقای هر دو است. این ایثار، تنها محدود به مریم نیست؛ رضا نیز با وجود جراحت، خود را فدا می کند تا راهی امن در میدان مین باز شود. این فیلم، نمونه ای از روحیه فداکاری است که در دوران جنگ، در بسیاری از افراد جامعه به چشم می خورد.
• همبستگی انسانی: ظهور شخصیت عبدالرحمن، اوج این پیام است. در اوج درگیری و خصومت، انسانیت بر مرزهای جنگ غالب می شود. کمک عبدالرحمن به مریم و رضا، نشان می دهد که چطور در شرایط بحرانی، تفاوت ها کنار گذاشته می شوند و انسان ها می توانند دست یاری به سوی یکدیگر دراز کنند، حتی اگر از جبهه های متخاصم باشند.
• امید و مقاومت: مریم و رضا، با تمام وجود برای بقا می جنگند. در شرایطی که ناامیدی می تواند هر لحظه آن ها را ببلعد، آن ها به یکدیگر امید می دهند و با عزمی راسخ برای ادامه مسیر مقاومت می کنند. این پیام، درسی است برای هر انسانی که در شرایط دشوار، نباید تسلیم شود و باید به نور امید در دل تاریکی ایمان آورد.
• معلولیت در جنگ: فیلم نجات یافتگان نگاهی متفاوت به جانبازان جنگ دارد. رضا با وجود قطع نخاع، نه تنها باری بر دوش مریم نیست، بلکه با دانش و مهارت خود، نقش حیاتی در عبور از میدان مین ایفا می کند. این نگاه، بر توانایی های افراد با معلولیت تأکید می کند و نشان می دهد که نقص جسمی نمی تواند مانع از ایفای نقش های مهم و حیاتی شود.
• آشتی و صلح: گرچه فیلم به طور مستقیم به صلح نمی پردازد، اما حضور و تغییر رفتار عبدالرحمن، می تواند نمادی از امکان آشتی و درک متقابل باشد. این پیام ظریف، نشان می دهد که حتی در بحبوحه جنگ نیز، رگه هایی از انسانیت وجود دارند که می توانند به سوی صلح و تفاهم حرکت کنند.

ج) فیلمنامه و شخصیت پردازی: قدرت در روایت ساده

فیلمنامه نجات یافتگان با وجود سادگی در ساختار روایی، دارای عمق و کشش بسیار است. داستان بدون پیچیدگی های زائد پیش می رود و بر روی سفر درونی و بیرونی دو شخصیت اصلی تمرکز دارد. قوت فیلمنامه در این است که شخصیت ها را از ابتدا تا انتها به خوبی پرورش می دهد. تحول مریم از یک مددکار به یک رهبر شجاع و نجات دهنده، و همچنین تغییر رضا از یک مجروح ناامید به یک تخریبچی فعال، به خوبی به تصویر کشیده می شود. شخصیت پردازی عبدالرحمن نیز نقطه قوت دیگری است که با جزئیات کم، تحول درونی بزرگی را نشان می دهد. شاید تنها نقطه ضعف کوچک، تمرکز شدید بر دو شخصیت اصلی و عدم پرداخت کافی به جزئیات زندگی فرعی تر باشد، اما این امر به نفع عمق بخشیدن به سفر مریم و رضا تمام شده است.

د) جلوه های بصری و سینماتوگرافی: حس و حال جنگ و بیابان

کیفیت فیلمبرداری در نجات یافتگان یکی از نقاط قوت اصلی آن است. فیلمبردار توانسته با استفاده از رنگ ها، نور و کادربندی های دقیق، حس و حال واقعی بیابان و شرایط جنگ را به مخاطب منتقل کند. صحنه های بمباران و میدان مین با واقع گرایی تلخی به تصویر کشیده شده اند که بیننده را به دل وقایع می برد. طراحی صحنه نیز با حداقل امکانات، محیطی باورپذیر از بیمارستان صحرایی و بیابان خلق می کند. استفاده از نور طبیعی و فضاسازی های باز، به القای حس تنهایی، وسعت و در عین حال زیبایی خشک بیابان کمک می کند و به این ترتیب، جلوه های بصری فیلم، نه تنها زیبایی شناسانه هستند، بلکه در انتقال پیام ها و احساسات فیلم نیز نقش مهمی ایفا می کنند.

ه) موسیقی متن: همراهی با ضربان قلب مخاطب

موسیقی متن نجات یافتگان نقش بسیار مهمی در القای حس و حال فیلم ایفا می کند. آهنگساز با انتخاب ملودی هایی متناسب با صحنه های تعلیق آمیز، دراماتیک و حتی لحظات امیدبخش، ضربان قلب مخاطب را با شخصیت ها هماهنگ می کند. موسیقی در لحظات خطر، حس اضطراب را افزایش می دهد و در لحظات آرامش یا ایثار، به عمق احساسات می افزاید. این موسیقی، نه تنها پس زمینه ای برای صحنه ها نیست، بلکه خود به عنصری روایی تبدیل می شود که بدون نیاز به دیالوگ، احساسات شخصیت ها و فضای کلی فیلم را به بیننده منتقل می کند و از این رو، اثری به یادماندنی بر جای می گذارد.

نجات یافتگان در گذر زمان: میراث و جایگاه در سینمای ایران

فیلم نجات یافتگان در زمان اکران خود در سال ۱۳۷۴، بازتاب های مثبتی در میان منتقدان و مخاطبان داشت. نگاه متفاوت ملاقلی پور به ژانر دفاع مقدس، که بیشتر بر انسانیت و بقا تمرکز داشت تا صحنه های صرفاً اکشن، مورد تحسین قرار گرفت. این فیلم توانست پلی میان واقعیت های تلخ جنگ و ظرفیت های روحی انسان ها بسازد و از این حیث، به اثری شاخص تبدیل شد.

اهمیت نجات یافتگان در کارنامه رسول ملاقلی پور بسیار زیاد است. او که پیش از این نیز با آثاری چون پرواز در شب و افق نام خود را به عنوان یکی از مهم ترین کارگردانان سینمای جنگ تثبیت کرده بود، با نجات یافتگان بار دیگر توانایی خود را در پرداختن به ابعاد کمتر دیده شده جنگ نشان داد. این فیلم، نمایشگر کمال یافتگی نگاه او به انسان در شرایط بحرانی است و تأکید می کند که شجاعت و ایثار، تنها در خط مقدم نبرد نیست، بلکه در هر قدم برای بقا و در هر لحظه از یاری رساندن به همنوع نیز تجلی می یابد.

نقش نجات یافتگان در تحول ژانر دفاع مقدس غیر قابل انکار است. در دورانی که بسیاری از فیلم های جنگی به دنبال نمایش قهرمانی های بزرگ و صحنه های حماسی بودند، ملاقلی پور با نجات یافتگان به عمق روابط انسانی، آسیب پذیری ها و قدرت اراده در شرایط سخت پرداخت. این فیلم، نشان داد که می توان از جنگ گفت، اما نه با شعار، بلکه با روایت هایی که قلب مخاطب را لمس می کنند و او را به فکر وا می دارند. این رویکرد، راه را برای ساخت آثار واقع گرایانه تر و عمیق تر در سال های بعد هموار کرد و به غنای سینمای ایران در این ژانر افزود.

فیلم نجات یافتگان شاهکاری از رسول ملاقلی پور است که در آن، داستان بقا و ایثار در دل جنگ، با نگاهی عمیق و انسانی روایت می شود و بیننده را به سفری پر از امید و مقاومت در دشوارترین شرایط می برد.

چرا این فیلم همچنان پس از سال ها ارزش دیدن و یادآوری دارد؟ نجات یافتگان پیامی فراتر از یک دوره خاص تاریخی دارد. پیام ایثار، امید، مقاومت و همبستگی انسانی، مفاهیمی جهانی هستند که در هر زمان و مکانی کاربرد دارند. این فیلم، تلنگری است برای انسان امروز که در دنیای پر سرعت خود، گاه فراموش می کند ارزش واقعی زندگی و اهمیت یاری رساندن به همنوع را. دیدن این فیلم، نه تنها آشنایی با بخشی از تاریخ کشور است، بلکه فرصتی است برای تامل در ارزش های پایدار انسانی. نجات یافتگان ممکن است جوایز بین المللی متعددی دریافت نکرده باشد، اما جایگاه آن در قلب سینمای ایران و در ذهن کسانی که آن را دیده اند، به مراتب از هر جایزه ای باارزش تر است. این فیلم، یادآور قدرت داستان گویی، توانایی سینما در انتقال احساسات عمیق و میراث ماندگار رسول ملاقلی پور در سینمای جنگ است.

نتیجه گیری: نگاهی تازه به نجات یافتگان

فیلم نجات یافتگان فراتر از یک اثر سینمایی، تجربه ای عمیق از نبرد انسان با ناامیدی و ستایش روح بی کران مقاومت است. این فیلم به کارگردانی رسول ملاقلی پور، با روایتی ملموس از سرنوشت مریم و رضا در دل جبهه های جنگ، نه تنها واقعیت های تلخ نبرد را به تصویر می کشد، بلکه بر ابعاد انسانی و عاطفی آن تمرکز دارد. ما در این مقاله، به بررسی جامع ابعاد مختلف این فیلم پرداختیم؛ از شناسنامه و مشخصات فنی گرفته تا عمق داستان، شخصیت پردازی ها و پیام های عمیق انسانی آن. نجات یافتگان به خوبی نشان می دهد که چگونه در اوج تضادها، می توان جرقه هایی از امید، همبستگی و ایثار را مشاهده کرد.

امضای منحصر به فرد ملاقلی پور در پرهیز از شعارزدگی و تمرکز بر رئالیسم تلخ، به نجات یافتگان اعتبار ویژه ای بخشیده است. فیلمنامه قوی، بازی های درخشان عاطفه رضوی و علی یعقوب زاده، و حضور تاثیرگذار جمشید اسماعیل خانی در نقش عبدالرحمن، همگی دست به دست هم داده اند تا این اثر به یک تجربه فراموش نشدنی تبدیل شود. مضامین ایثار، همبستگی انسانی، امید و مقاومت در برابر ناامیدی، به گونه ای در تار و پود فیلم تنیده اند که پس از تماشای آن، برای مدت ها در ذهن مخاطب باقی می مانند.

میراث نجات یافتگان در سینمای دفاع مقدس ایران، نه تنها به دلیل بازنمایی شرایط جنگ، بلکه به خاطر نگاه متفاوت و عمیقش به انسان و ارزش های والای انسانی، ماندگار شده است. این فیلم، همچنان پس از سال ها، حرف های تازه ای برای گفتن دارد و یادآور قدرت اراده انسان در مواجهه با سخت ترین شرایط است. بنابراین، اگر به دنبال اثری هستید که علاوه بر روایت جنگ، به روح و جوهره انسان بپردازد و شما را به تفکر وادار کند، تماشای دوباره یا برای اولین بار فیلم نجات یافتگان را به شدت توصیه می شود. این تجربه سینمایی، بی شک ارزشمند و الهام بخش خواهد بود.