نقد فیلم
-
اقتصادی
/نقد فیلمهای جشنواره/ «وابل»؛ عذاب “اجتماعی”
خبرگزاری دانشجویان ایران (اخبار ورزشی) قصد دارد در طول برگزاری جشنواره فیلم فجر، به نقد، تحلیل و تفسیر مختصر فیلمهای حاضر در جشنواره بپردازد. شما نیز در صورت تماشای فیلمها در این زمینه میتوانید مشارکت کنید. «وابل» نویسنده و کارگردان: تورج اصلانی تهیهکننده: سپهر سیفی بازیگران: آزاده زارعی، نوید پورفرج، فرید سجاد حسینی و رامین راستاد * سینما ابتدا فقط برای خودنمایی بشر ساخته شد. رفته رفته وجه تفریحی پیدا کرد و بعدتر هم در مقام یک مصلح اجتماعی به کار گرفته شد؛ اما همیشه “صنعت” سینما بوده است. طبیعی است که در گونههای سینمایی، ژانر اجتماعی داشته باشیم و طبیعی است که فیلم اجتماعی به دنبال بهبود وضع جامعه هم باشد؛ چه با ایجاد احساس خوب و آرایشی دلچسب و چه از طریق انگشت گذاشتن روی زخمهای جامعه و فشار دادن زخم. پس میتوان تصور کرد کارگردانی را که تیغی در دست دارد و با فیلم اجتماعی اش قرار است ترمیم کند یا قلوه کن! فیلم «وابل» که در بخش سودای سیمرغ چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، از همین جنس است. با دیدن فیلم درمییابیم، جمعی در کشور ما حضور دارند که در شرایط تکاندهندهای، در یک ایستگاه متروکه، در قطارهای اسقاطی زندگی میکنند و خانهها …
-
اقتصادی
/نقد فیلمهای جشنواره/ «یادگار جنوب»؛ سینمای نوپدرخواندگی و چالشهایش
خبرگزاری دانشجویان ایران (اخبار ورزشی) قصد دارد در طول برگزاری جشنواره فیلم فجر، به نقد،تحلیل و تفسیر مختصر فیلمهای حاضر در جشنواره بپردازد. شما نیز در صورت تماشای فیلمها در این زمینه میتوانید مشارکت کنید. «یادگار جنوب» (نام من عشق است) نویسنده و کارگردان: پدرام پورامیری و حسین دوماری تهیهکننده: مجتبی رشوند بازیگران: وحید رهبانی، الناز شاکردوست، پژمان جمشیدی، مسعود کرامتی، سحر دولتشاهی و صابر ابر “اکشن” سینما فقط در فیلمهای بزنبزن نمود ندارد؛ گاهی در تصویربرداری یک سکانس یا دیگر ویژگیهای فنی اتفاق میافتد، گاهی هم در ویژگیهای داستان فیلم. اکنون هم در دورهای بهسر میبریم که آثار با قصههای عصیانگر در ارتباط با گروههای نوپدرخواندگی با چاشنی خشونتباری، در سراسر جهان اقبال یافته است؛ آثار مخصوصا سریالی از آمریکا (مثلا بریکینگ بد) تا اروپا (مثلا بیکی بلایندرز)، تا ترکیه (مثلا گودال) و تا کره جنوبی (مثلا بازی مرکب و غیره) نشان میدهد که مخاطب امروز به اینگونه آثار، به هر دلیلی اقبال دارد. یک دلیلش از منظر جامعهشناختی این میتـواند باشد که انسان امروز از همه قاعدهها و امر و نهیهای منتسب به قانون خسته است و بهدلیل تناقضهای قانون، قانونگذاران و قانونورزان، دوست دارد دستکم در اثر هنری که توانش را دارد، بر سر آنها فریاد بزند …